جنبه های حقوقی تجاری سازی اموال فکری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات پایان نامه|عنوان=جنبه های حقوقی تجاری سازی اموال فکری|رشته تحصیلی=حقوق مالکیت فکری|دانشجو=فاطمه السادات ایروانی مهاجری|استاد راهنمای اول=محسن صادقی|استاد مشاور اول=محمود باقری|مقطع تحصیلی=کارشناسی ارشد|سال دفاع=۱۳۹۱|دانشگاه=د...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جنبه های حقوقی تجاری سازی اموال فکری
عنوانجنبه های حقوقی تجاری سازی اموال فکری
رشتهحقوق مالکیت فکری
دانشجوفاطمه السادات ایروانی مهاجری
استاد راهنمامحسن صادقی
استاد مشاورمحمود باقری
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۹۱
دانشگاهدانشگاه تهران



جنبه های حقوقی تجاری سازی اموال فکری عنوان پایان نامه ای است که توسط فاطمه السادات ایروانی مهاجری، با راهنمایی محسن صادقی و با مشاوره محمود باقری در سال ۱۳۹۱ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

امروزه تجاری سازی اموال فکری به عنوان یکی از مهم ترین دغدغه های کشورها چه توسعه یافته و چه در حال توسعه به شمار می رود. با روی کار آمدن اقتصاد دانش محور، رویه ی کشورها در تعیین اهداف و برنامه های توسعه شان تغییر نموده و به فرآیند تحقیق و توسعه و تولید فناوری نگاهی تازه یافته اند؛ به عبارت دیگر تحقیق و تولید فناوری و به تبع آن تجاری سازی آن، به عنوان عنصری کلیدی در کسب درآمد و رشد اقتصادی و هم چنین تفاوت کشورها در سطح توسعه یافتگی تبدیل شده است. توجه به جوانب حقوقی تجاری سازی این اموال مانند ایجاد بستر قانونی مناسب آن، مسیله ای ضروری است. لذا، با توجه به اهمیت موضوع و با عنایت به اینکه تاکنون در کشور ما کتاب یا تحقیقی با این موضوع منتشر نشده است، در این پایان نامه بر آنیم تا با بررسی و مطالعه تطبیقی قوانین کشورمان با قوانین کشورهای امریکا و هند، حتی المقدور خلاء تحقیقاتی در این زمینه را مرتفع نموده و به این پرسش ها پاسخ دهیم که آیا تجاری سازی ابداعات موثر بر رشد اقتصادی است و با فرض وجود اثر مثبت، چه روش هایی برای تجاری سازی این اموال وجود دارد و آیا قوانین موجود آنها را پیش بینی نموده یا نیاز به تصویب قانون جدید است. در پاسخ، در پی اثبات این فرضیه ها هستیم که تجاری سازی اموال فکری موثر بر رشد اقتصادی است و در نگاه محدود موجب کسب سود صاحب فناوری و تجاری سازان و در نگاه وسیع موجب رشد اقتصادی و رفاه مصرف کنندگان می شود. روشهای رایج تجاری سازی شامل مجوز دهی، واگذاری و تشکیل شرکت های دانش بنیان فرعی است. در کشور ما دو روش اول به شکلی محدود در قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علایم تجاری مورد اشاره واقع شده اند بنابراین، نیازی به تصویب قانون جدید نیست اما، بسیاری از مسایل حقوقی مرتبط ازجمله: آثار حقوقی این قراردادها و موارد انحلال آنها در این قانون مسکوت مانده که نیازمند اصلاح قانون در این زمینه هستیم. روش تشکیل شرکت های فرعی دانش بنیان اخیرا با تصویب قانون حمایت از شرکتها و موسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات مورد توجه واقع شده است و علیرغم عنایت شایسته ی قانونگذار به این مسیله، نواقصی در آن مشاهده می گردد که مستلزم اصلاح این قانون است. لذا برای دست یابی به این نتایج و اثبات فرضیه ها در فصل اول به بررسی کلیات موضوع پرداخته و مفهوم، پیشینه و فرآیند تجاری سازی را مطالعه می نماییم. در فصل دوم رایج ترین روش های تجاری سازی و مزایا و معایب هریک از آنها و شرایط عمومی و اختصاصی، آثار و موارد انحلال قراردادهای تجاری سازی را بررسی می نماییم تا در نهایت بتوانیم راهکارهایی را به قانونگذار، دستگاه های اجرایی مانند وزارت علوم، گروه مذاکراتی الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی و صاحبان فناوری و تجاری سازان پیشنهاد نماییم.

کلیدواژه ها

  • تجاری سازی
  • حقوق ایران
  • حقوق هند
  • حقوق امریکا
  • اموال فکری
  • واگذاری
  • مجوز بهره برداری
  • شرکت های فرعی دانش بنیان