مطالعه ای بر تعامل میراث فرهنگی و مالکیت فکری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۹ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات پایان نامه|عنوان=مطالعه ای بر تعامل میراث فرهنگی و مالکیت فکری|رشته تحصیلی=حقوق مالکیت فکری|دانشجو=یاسمن جعفرپور|استاد راهنمای اول=زهرا شاکری|استاد مشاور اول=علی اسلامی پناه|مقطع تحصیلی=کارشناسی ارشد|سال دفاع=۱۳۹۶|دانشگاه=دانش...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مطالعه ای بر تعامل میراث فرهنگی و مالکیت فکری
عنوانمطالعه ای بر تعامل میراث فرهنگی و مالکیت فکری
رشتهحقوق مالکیت فکری
دانشجویاسمن جعفرپور
استاد راهنمازهرا شاکری
استاد مشاورعلی اسلامی پناه
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۹۶
دانشگاهدانشگاه تهران



مطالعه ای بر تعامل میراث فرهنگی و مالکیت فکری عنوان پایان نامه ای است که توسط یاسمن جعفرپور، با راهنمایی زهرا شاکری و با مشاوره علی اسلامی پناه در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

امروزه کشمکش میان صاحبان خصوصی میراث فرهنگی و دولت ها در عرصه های مختلفی نمود پیدا کرده است. یکی از این عرصه ها، اختلاف میان دارندگان اموال فکری با نهادهای نگه داری کننده میراث فرهنگی به خصوص موزه ها می باشد. در یک طرف دارندگان حقی هستند که با تکیه بر حق انحصاری خود مانع بهره برداری اشخاص ثالث می شوند و در طرف دیگر دولت ها و نهادهای عمومی هستند که به تحدید قلمرو مالکیت خصوصی و مدیریت دارایی فکری در قالب میراث فرهنگی می پردازند. متاسفانه برای حل این تعارض، قوانین و یا آیین نامه خاصی وجود ندارد؛ بنابراین بررسی حوزه های این تعارض و سپس ارایه راهکار برای حل آن و سنجش اولویت ناشی از منافع عمومی و خصوصی ضروری است. ارایه این راهکار در مواردی می تواند حتی به تخصیص و محدود کردن حقوق دارندگان مالکیت فکری بیانجامد. از سوی دیگر بسیاری از نمودهای میراث فرهنگی ناملموس در قالب نهادهای نظام مالکیت فکری قابل حمایت است، اما ویژگی های منحصربه فرد و گستردگی قلمرو این میراث و خصوصیات ویژه نظام مالکیت فکری مانند اصالت، مشخص بودن صاحب اثر، دوره محدود حمایتی و... باعث خواهد شد این نظام نتواند به طور کامل پاسخ گوی تمامی نیازهای افراد جوامع سنتی در حمایت از این دارایی باارزششان شود؛ ازاین رو دسترسی به نظامی خاص و مستقل برای حمایت همه جانبه از آن ضروری می نماید. در این پژوهش سعی شده است از یک سو با روش تحلیلی–توصیفی به تعارضات بین دو نهاد میراث فرهنگی و حقوق مالکیت فکری و از سوی دیگر به حمایت از میراث فرهنگی در قالب نظام مالکیت فکری پرداخته شود و سرانجام نتیجه گیری می شود در صورت وجود ضرورت می بایست به نفع موزه ها و کتابخانه های عمومی استثنایات و محدودیت هایی قایل شد

کلیدواژه ها

  • دارندگان اموال فکری
  • میراث فرهنگی
  • حقوق مالکیت فکری
  • تعارضات
  • موزه ها