بررسی تحلیلی قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1376
 | |
| عنوان | بررسی تحلیلی قانون روابط موجر و مستاجر مصوب ۱۳۷۶ |
|---|---|
| رشته | حقوق |
| دانشجو | قربان نظر دردی زاده |
| استاد راهنما | محمدجواد صفار |
| استاد مشاور | عباس کریمی |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۸۰ |
| دانشگاه | دانشگاه امام صادق علیه السلام |
بررسی تحلیلی قانون روابط موجر و مستاجر مصوب ۱۳۷۶ عنوان پایان نامه ای است که توسط قربان نظر دردی زاده، با راهنمایی محمدجواد صفار و با مشاوره عباس کریمی در سال ۱۳۸۰ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق علیه السلام دفاع گردید.
چکیده
روابط موجر و مستاجر از جمله مسایل پیچیده ای است که در هر کشور و در هر زمان واضعان قانون را به دخالت و چاره اندیشی واداشته است . با گسترش فوق العاده پدیده اجاره نشینی ، قانونگذار به منظور حفظ تعادل در روابط موجر و مستاجر به وضع قوانین حمایتی دست زده است . قانون مصوب ۱۳۵۶ حقوق مالکانه موجر بر منفعت عین مستاجره را با محدودیت فراوان روبرو می ساخت، به گونه ای که اگر مستاجر مرتکب یکی از تخلفات مندرج در قانون نمی شد، تخلیه ممکن نبود. قانون سال ۱۳۶۲ نیز با تاکید بر قواعدی چون عسر و حرج زمینه بروز مشکلات دیگری فراهم نمود. مشکلاتی چون عدم تخلیه پس از انقضا مدت اجاره ، مخالفت حق کسب و پیشه و تجارت با شرع و ... فکر اصلاح مقررات سابق را به وجود آورد. سرانجام در تاریخ ۲۶/۵/۱۳۷۶ مجلس شورای اسلامی قانونی را تصویب نمود که برتمام روابط استیجاری اعم از مسکونی ، تجاری ، اماکن آموزشی و ... حاکم است . طبق قانون مزبور قراردادهای اجاره ای که پس از لازم الاجرا شدن قانون جدید منعقد می شوند ، تابع قانون جدید قلمداد شده است ، همچنین ضوابطی برای نحوه تنظیم اجاره نامه های عادی مقرر شده است که در صورت عدم رعایت این ضوابط قرارداد اجاره مشمول مقررات این قانون نخواهد شد.
کلیدواژه ها
- فرم معادل یکسان پیوستگی