حق حریم خصوصی کاربران شبکه های اجتماعی

عنوان	حق حریم خصوصی کاربران شبکه های اجتماعی
رشته	حقوق بشر
دانشجو	زهرا پاکیاری
استاد راهنما	ساسان صیرفی
استاد مشاور	حمید الهویی نظری
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۴۰۲
دانشگاه	دانشگاه تهران

حق حریم خصوصی کاربران شبکه های اجتماعی عنوان پایان نامه ای است که توسط زهرا پاکیاری، با راهنمایی ساسان صیرفی و با مشاوره حمید الهویی نظری در سال ۱۴۰۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

امروزه کاربران سکوهای مختلف رسانه های اجتماعی حجم عظیمی از داده های شخصی خود را وارد این رسانه ها می سازند. این داده ها در اختیار شرکت های ملی و فراملی صاحب سکوهای رسانه های اجتماعی قرار دارد که می توانند بدون رضایت و اطلاع کاربران آنها را گردآوری و پردازش و از آنها بهره برداری کرده یا در اختیار دستگاه های دولتی قرار دهند. شرکت های فناوری از طریق شبکه های اجتماعی می توانند اطلاعات گوناگونی از کاربران خود از قبیل عادات خرید، وضعیت سلامت، عقاید مذهبی، اجتماعی و سیاسی و . . . را در بانک های اطلاعاتی خود تجمیع کنند و این داده ها را برای اهداف مختلف که برای کاربر روشن نیست، مورد استفاده قراردهند. این همه در حالی است که حق حریم خصوصی به عنوان یکی از حقوق شناخته شده در نظام بین الملل حقوق بشر در دوران پیش از رسانه های اجتماعی در اسناد حقوق بشری تدوین شده است. با در نظر گرفتن این موضوع، هدف مطالعه حاضر شناخت ماهیت و دامنه شمول این حق و وظایف و مسیولیت شرکتهای صاحب رسانه های اجتماعی در رعایت این حق و استفاده از ظرفیت های و کارابزارهای حقوقی فعلی برای حفظ حریم خصوصی کاربران شبکه های اجتماعی بوده است، این پژوهش به روش توصیفی–تحلیلی صورت پذیرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اگرچه داده های شخصی کاربران شبکه های اجتماعی مشمول حق حریم خصوصی هستند اما حفاظت از این داده ها نیازمند تدوین مقررات جامع و متناسب در سطح ملی و بین المللی با رویکرد به تمایز دقیق وشفاف برای تعیین حدود و انواع مختلف گرد آوری و پردازش اطلاعات کاربران شبکه های اجتماعی با رعایت حفظ حریم خصوصی است.

ساختار و فهرست پایان نامه

مقدمه

۱–بیان مسیله

۲–سوالات پژوهش

۳–فرضیه پژوهش

۴–اهمیت و ضرورت پژوهش

۵–اهداف پژوهش

۶–پیشینه پژوهش

۷–روش شناسی پژوهش

۸–ساختار پژوهش

فصل نخست: مفاهیم و مبانی نظری حق حریم خصوصی در نظام بین الملل حقوق بشر

۱–۱– مفهوم حریم خصوصی

۱–۱–۱– تعریف حریم خصوصی

۱–۱–۲– انواع حریم خصوصی

۱–۱–۲–۱– حریم خصوصی فیزیکی

۱–۱–۲–۲– حریم خصوصی رفتاری

۱–۱–۱–۱– حریم خصوصی اطلاعاتی

۱–۱–۳– مولفه های حق حریم خصوصی

۱–۱–۳–۱– تولد مبهم یک حق مهم بشری

۱–۱–۳–۲– هسته اصلی حق حفظ حریم خصوصی

۱–۱–۴– تهدیدات حریم خصوصی

۱–۱–۴–۱– جاسوسی از کاربران

۱–۱–۴–۲– ذخیره اطلاعات در سرور ها و امکان شنود اطلاعات

۱–۱–۴–۳– نفوذ در شبکه های اجتماعی و جعل هویت

۱–۱–۵– ارزش های حریم خصوصی

۱–۱–۶– توسعه حق حریم خصوصی

۱–۱–۷– چالش های حق حریم خصوصی

۱–۱–۸– داده های شخصی کاربران شبکه های اجتماعی

۱–۱–۸–۱– مفهوم شبکه های اجتماعی

۱–۱–۸–۲– داده های شخصی کاربران شبکه های اجتماعی به مثابه حریم خصوصی

۱–۲– حق حریم خصوصی در اعلامیه جهانی حقوق بشر

۱–۲–۱– مرحله نخست

۱–۲–۲– مرحله دوم

۱–۲–۳– ارزیابی فرایند تنظیم پیش نویس اعلامیه جهانی حقوق بشر

۱–۳– حق حریم خصوصی در میثاق حقوق مدنی و سیاسی

۱–۴– حق حریم خصوصی در کنوانسیون اروپایی حقوق بشر

۱–۴–۱– مرحله نخست

۱–۴–۲– مرحله دوم

۱–۴–۳– ارزیابی فرایند تنظیم پیش نویس کنوانسیون اروپایی حقوق بشر

۱–۵– حق حریم خصوصی در کنوانسیون حقوق کودک

۱–۶– حق حریم خصوصی در کنوانسیون بین المللی حمایت از کارگران مهاجر

فصل دوم: حمایت از داده های شخصی در نظام های منطقه ای حقوق بشر

۲–۱– نظام اروپایی حقوق بشر

۲–۱–۱– شورای اروپا

۲–۱–۱–۱– کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و آزادی های اساسی

۲–۱–۱–۲– دادگاه اروپایی حقوق بشر

۲–۱–۱–۳– کنوانسیون

شورای اروپا

۲–۱–۱–۴– قطعنامه مادرید در خصوص حفاظت از داده های شخصی

۲–۱–۱–۵– کنوانسیون مدرنیزه شده شورای اروپا

۲–۱–۲– دستورالعمل ۹۵/۴۶/EC

۲–۱–۳– مقررات عمومی حفاظت از داده اتحادیه اروپا

۲–۲– سایر نظام های منطقه ای حقوق بشر

۲–۲–۱– اعلامیه آمریکایی حقوق و وظایف انسان

۲–۲–۲– کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر

۲–۲–۳– سند چارچوب حریم خصوصی سازمان همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه

۲–۲–۴– مقایسه سند چارچوب حریم خصوصی سازمان همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه با دستورالعمل های حریم خصوصی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی

۲–۲–۵– اعلامیه حقوق بشر انجمن کشورهای جنوب شرق آسیا

فصل سوم: حمایت از داده های شخصی کاربران شبکه های اجتماعی

۳–۱– اسناد ملل متحد

۳–۱–۱– حریم خصوصی و ارتباطات

۳–۱–۲– مولفه های نظارت، امنیت و حریم خصوصی

۳–۱–۳– امنیت

۳–۱–۴– نظارت

۳–۱–۵– رهگیری داده های انبوه

۳–۱–۶– ترتیبات به اشتراک گذاری اطلاعات

۳–۱–۷– ارزیابی حق حفظ حریم خصوصی در شبکه های اجتماعی در اسناد ملل متحد

۳–۲– حریم خصوصی کاربران شبکه های اجتماعی در نظام حقوقی اروپا

۳–۲–۱– رویه دادگاه اروپایی حقوق بشر و دیوان دادگستری اروپا

۳–۲–۱–۱– بررسی آرای دادگاه اروپایی و چالش حریم خصوصی

۳–۲–۱–۲– دستورالعمل حریم خصوصی الکترونیکی ۲۰۰۲/۵۸/EC

۳–۲–۱–۲–۱– نظر دادستان کل مانویل کامپوس سانچز–بوردونا

۳–۲–۱–۲–۲– قانون نرم افزار

۳–۲–۲– دستورالعمل ۹۵/۴۶/EC، اتحادیه اروپا

۳–۲–۲–۱– استفاده از رهنمود کارگروه ۱۶۹

۳–۲–۲–۲– استثنا برای فعالیت های شخصی و خانگی

۳–۲–۲–۳– تصمیم لیندکویست دیوان دادگستری

۳–۲–۲–۴– نظر

کارگروه

۱۲۸ ۳–۲–۲–۵– اپراتورهای شبکه های اجتماعی و ارایه دهندگان برنامه های کاربردی

۳–۲–۳– داده های ارتباطات و قانون اختیارات تحقیق

۳–۲–۴– پیامدهای قانونی داده های ارتباطی برای حفظ حریم خصوصی

۳–۳– حریم خصوصی کاربران شبکه های اجتماعی در قانون گذاری داخلی

۳–۳–۱– حقوق آلمان

۳–۳–۲– حقوق روسیه

۳–۳–۳– حقوق چین

۳–۳–۴– حقوق ایران

نتیجه گیری

فهرست منابع

کلیدواژه ها

• حریم خصوصی
• اینترنت
• شبکه اجتماعی
• حقوق بشر