نظریه شماره 7/96/1454 مورخ 1396/06/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تفسیر مواد 16 و 17 دستورالعمل ساماندهی زندانیان و کاهش جمعیت کیفری زندان ها و ماده 520 قانون آیین دادرسی کیفری
 | چکیده این نظریه توسط هوش مصنوعی تولید شده است و هنوز توسط پژوهشگران ویکی حقوق بررسی نشده است. |
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۶/۱۴۵۴ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۹۶–۱۶۸/۱–۸۸۳ |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۶/۰۶/۲۸ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | اعطای مرخصی به زندانیان |
نظریه شماره ۷/۹۶/۱۴۵۴ مورخ ۱۳۹۶/۰۶/۲۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تفسیر مواد ۱۶ و ۱۷ دستورالعمل ساماندهی زندانیان و کاهش جمعیت کیفری زندانها و ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری: مواد ۱۶ و ۱۷ دستورالعمل ساماندهی زندانیان و کاهش جمعیت کیفری زندانها و ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری به شیوه کار شورای طبقهبندی زندان در ارتباط با اعطای مرخصی و تعیین تامین مناسب برای زندانیان ناظر است و مربوط به مدت و چگونگی اعطای مرخصی نیست. قاضی اجرای احکام باید مطابق ضوابط مربوطه رفتار نماید. طبق ماده ۵۲۰، محکومین باید ضوابط و مقررات زندان را رعایت کنند و پس از سپردن تامین مناسب، میتوانند ماهانه حداکثر سه روز مرخصی دریافت کنند. مشخص شد که مرخصی ماهانه حداکثر سه روز است و ممکن است کمتر هم باشد. اگر شرایط مرخصی برآورده نشود، مجموع مرخصیها در پایان مدت با تامین مناسب میتواند اعطا شود. اما مرخصی هرگز نمیتواند بیش از حداکثر مقرر در ماده ۵۲۰ باشد و نوع جرم (محکومیت) تاثیری ندارد.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
۱– اولا: مواد ۱۶ و ۱۷ دستورالعمل ساماندهی زندانیان و کاهش جمعیت کیفری زندانها مصوب ۲۴/۶/۹۵ ریاست محترم قوه قضاییه ناظر به شیوه کار شورای طبقه بندی زندان در ارتباط با اعطای مرخصی و تعیین تامین مناسب جهت اعطای مرخصی به زندانی است و همسو با ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ میباشد و اساسا مربوط به مدت مرخصی و چگونگی اعطای آن نیست و در خصوص اعطای مرخصی و مدت آن، قاضی اجرای احکام باید مطابق ضوابط مربوطه (نظیر آنچه در مواد قانونی آیین دادرسی کیفری و از جمله ماده ۵۲۰ این قانون آمده است) رفتار نماید.
ثانیا: برابر ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، محکومان میتوانند منوط به رعایت ضوابط و مقررات زندان ومشارکت در برنامههای اصلاحی و تربیتی وکسب امتیازات لازم پس از سپردن تامین مناسب، ماهانه حداکثر سه روز از مرخصی برخوردار شوند. بنابراین اعطای مرخصی به محکومان از یک سو مشروط به دارا بودن شرایط مقرر در این ماده و منوط به سپردن تامین مناسب میباشد و از سوی دیگر مدت استفاده از مرخصی حداکثر سه روز در هرماه است نه سه روز درهرماه، در نتیجه به تشخیص مقام اعطاء کننده ممکن است کمتر از سه روز در هر ماه نیز باشد. باتوجه به مراتب یاد شده، گرچه از ماده موصوف استفاده نمیشود که هر زندانی سه روز در هر ماه مرخصی استحقاقی دارد و به طور خودکار ذخیره میشود، اما هرگاه شخصی به لحاظ نداشتن تامین مناسب در طول مدت سپری کردن محکومیت، نتواند از تمام یا بخشی از مرخصی که به تشخیص مقام اعطاء کننده واجد شرایط استفاده از آن است؛ بهره مند شود، به نظر میرسد اعطای مجموع آن در پایان این مدت و با اخذ تامین مناسب بلامانع است. بدیهی است دراین حالت باتوجه به پایان مدت محکومیت، درصورتی که محکومیت در حال اجرای دیگری جز حبس نداشته باشد؛ اخذ تامین از نوع التزام نیز میتواند مناسب تلقی شود. شایان ذکر است اعطای مرخصی در هرصورت نمی تواند بیش تر از حداکثر مقرر در ماده ۵۲۰ فوق الذکر باشد.
۲– با توجه به پاسخ بند قبلی و لحاظ این که اعطای مرخصی نمی تواند بیشتر از حداکثر مقرر در ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری باشد، در خصوص تمامی جرایم چنانچه مجموع مرخصی استحقاقی زندانی به میزان مقرر در استعلام باشد اعطای آن در قالب مرخصی منتهی به آزادی بلا مانع است و نوع جرم(محکومیت) از این حیث تاثیری ندارد.