نظریه شماره 7/96/1892 مورخ 1396/08/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره هدف مقنن از بند ج ماده 24 قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت 2 و تأثیر آن بر اجرای احکام دادگاه ها

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{الگو:هوش مصنوعی (نظریه)}} {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=۷/۹۶/۱۸۹۲|شماره پرونده=۹۶–۳/۹–۱۴۰۴|تاریخ نظریه=۱۳۹۶/۰۸/۱۷|موضوع نظریه=اجرای احکام مدنی|محور نظریه=توقیف اموال دولتی}} '''نظریه شماره ۷/۹۶/۱۸۹۲ مورخ ۱۳۹۶/۰۸/۱۷ اداره کل حقوقی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی ۷/۹۶/۱۸۹۲
شماره نظریه۷/۹۶/۱۸۹۲
شماره پرونده۹۶–۳/۹–۱۴۰۴
تاریخ نظریه۱۳۹۶/۰۸/۱۷
موضوع نظریهاجرای احکام مدنی
محور نظریهتوقیف اموال دولتی


نظریه شماره ۷/۹۶/۱۸۹۲ مورخ ۱۳۹۶/۰۸/۱۷ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره هدف مقنن از بند ج ماده ۲۴ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (۲) و تاثیر آن بر اجرای احکام دادگاهها: هدف مقنن از وضع بند ج ماده ۲۴ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (۲)، ایجاد امتیاز جدیدی برای دستگاههای محکومعلیه مشمول و ایجاد مشکل در راه اجرای احکام قطعی دادگاهها و اوراق لازمالاجرای ثبتی نیست؛ بلکه هدف وی تسهیل و تسریع در اجرای احکام یا اوراق یاد شده است. بنابراین، چنانچه دستگاه محکومعلیه و سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور (سازمان برنامه و بودجه فعلی) در مهلتهای قانونی محکومبه را پرداخت نکنند، دادگاه (واحد اجرا) میتواند اموال و حسابهای محکومعلیه را معادل محکومبه و هزینههای اجرایی، توقیف و از محل آن، وصول نماید. تکلیف مقرر در بند ج ماده ۲۴ یاد شده برای سازمان مزبور، به منظور تسهیل و تسریع در اجرای احکام یا اوراق لازمالاجرای ثبتی مقرر شده است و این تکلیف به معنای آنکه سازمان مزبور قایم مقام محکومعلیه شده و در نتیجه وصول محکومبه از اموال آن جایز باشد، نیست.

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

هدف مقنن از وضع بند ج ماده ۲۴ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت(۲)، ایجاد امتیاز جدیدی برای دستگاههای محکوم­علیه مشمول و ایجاد مشکل در راه اجرای احکام قطعی دادگاهها و اوراق لازم الاجرای ثبتی نیست؛ بلکه هدف وی تسهیل و تسریع در اجرای احکام یا اوراق یاد شده است. بنابراین، چنانچه دستگاه محکوم­علیه و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور (سازمان برنامه و بودجه فعلی) در مهلت های قانونی محکوم­به را پرداخت نکنند، دادگاه (واحد اجرا) می­تواند اموال و حساب های محکوم­علیه را معادل محکوم­به و هزینه های اجرایی، توقیف و از محل آن، وصول نماید. تکلیف مقرر در بند ج ماده ۲۴ یاد شده برای سازمان مزبور، به منظور تسهیل و تسریع در اجرای احکام یا اوراق لازم­الاجرای ثبتی مقرر شده است و این تکلیف به معنای آنکه سازمان مزبور قایم مقام محکوم­علیه شده و در نتیجه وصول محکوم­به از اموال آن جایز باشد، نیست