نظریه شماره 7/96/2367 مورخ 1396/10/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره محدودیت های دادگاه کیفری در رسیدگی به ادعای دیه در کیفرخواست و اعتراض به قرار منع تعقیب
 | چکیده این نظریه توسط هوش مصنوعی تولید شده است و هنوز توسط پژوهشگران ویکی حقوق بررسی نشده است. |
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۶/۲۳۶۷ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۸۰۰–۱/۱۸۶–۹۶ |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۶/۱۰/۰۵ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | رسیدگی به کیفرخواست و اعتراض به قرار منع تعقیب |
نظریه شماره ۷/۹۶/۲۳۶۷ مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۰۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره محدودیتهای دادگاه کیفری در رسیدگی به ادعای دیه در کیفرخواست و اعتراض به قرار منع تعقیب: دادگاه کیفری دو بر اساس مواد ۳۳۵ و ۳۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، صرفا در حدود کیفرخواست صادره اقدام میکند و در حالتی که پرونده مربوط به مطالبه دیه بوده و قرار منع تعقیب برای شخص الف صادر شده است، دادگاه کیفری اختیاراتی برای رسیدگی به ادعای شاکی علیه الف ندارد. در صورت باقی ماندن شاکی بر ادعای خود، وی باید از طریق اعتراض به قرار منع تعقیب، موضوع را further پیگیری کند.
استعلام
در پرونده ای تحت عنوان بی احتیاطی در امر رانندگی منجر به ایراد صدمه بدنی غیر عمدی با وصف نداشتن گواهینامه شاکی از آقای الف شکایت نموده که دارای گواهینامه می باشد اما طبق تحقیقات به عمل آمده و شهادت شهود مشخص شده که برادر الف که گواهینامه نداشته راننده بوده لذا دادسرا نسبت به شخص الف قرار منع تعقیب و نسبت به برادر الف کیفرخواست صادر نموده است و پرونده به دادگاه کیفری ۲ ارجاع شده است و پس از حضور طرفین برادر الف منکر راننده بودن می باشد و شاکی نیز همچنان اصرار دارد که الف راننده بوده است در مورد پرداخت دیه چه حکمی باید صادر نمود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با لحاظ مواد ۳۳۵ و ۳۳۸ (ملاک) قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، دادگاه کیفری دو تنها در حدود کیفرخواست صادره رسیدگی می کند و لذا در فرض سوال که در رابطه با مطالبه دیه که شکایت علیه شخص الف بوده و قرار منع تعقیب صادر شده است، موجب قانونی جهت رسیدگی به ادعای شاکی بر علیه الف در دادگاه کیفری وجود ندارد و چنانچه شاکی به ادعای خود، باقی باشد، باید از طریق اعتراض به قرار منع تعقیب صادره، موضوع را پیگیری کند.