نظریه شماره 7/97/2764 مورخ 1398/07/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ضمانت اجرای عدم تمکین و نشوز زوجه در چارچوب قانون مدنی و قانون حمایت خانواده مصوب 1353
 | چکیده این نظریه توسط هوش مصنوعی تولید شده است و هنوز توسط پژوهشگران ویکی حقوق بررسی نشده است. |
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۷/۲۷۶۴ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۹۷–۶۲/۱–۲۷۶۴ |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۸/۰۷/۰۹ |
| موضوع نظریه | حقوق مدنی |
| محور نظریه | عدم تمکین زوجه |
نظریه شماره ۷/۹۷/۲۷۶۴ مورخ ۱۳۹۸/۰۷/۰۹ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ضمانت اجرای عدم تمکین و نشوز زوجه در چارچوب قانون مدنی و قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳: قانونگذار ایران در ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی و بند ۳ ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳ ضمانت اجرای عدم تمکین زوجه و نشوز وی را مقرر نموده است. همچنانکه در صورت توافق زوجین بر شرط موضوع بند الف سند نکاحیه موسوم به شرط تنصیف دارایی، ضمانت اجرای نشوز زوجه عدم برخورداری وی از این شرط در صورت طلاق به درخواست زوج است؛ لذا به لحاظ پیشبینی ضمانت اجرای نشوز زوجه از سوی قانونگذار و آمره بودن این قوانین، ماهیت خاص روابط زوجین و ضرورت اکتفا به قواعد و مقررات خاص حاکم، نمیتوان با استناد به قواعد عام مسیولیت مدنی زوجه را به پرداخت ضرر و زیان مادی و معنوی به جهت عدم تمکین محکوم نمود.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
قانونگذار ایران در ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی و بند ۳ ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳ ضمانت اجرای عدم تمکین زوجه و نشوز وی را مقرر نموده است. همچنانکه در صورت توافق زوجین بر شرط موضوع بند الف سند نکاحیه موسوم به شرط تنصیف دارایی، ضمانت اجرای نشوز زوجه عدم برخورداری وی از این شرط در صورت طلاق به درخواست زوج است؛ لذا به لحاظ پیشبینی ضمانت اجرای نشوز زوجه از سوی قانونگذار و آمره بودن این قوانین، ماهیت خاص روابط زوجین و ضرورت اکتفا به قواعد و مقررات خاص حاکم، نمیتوان با استناد به قواعد عام مسیولیت مدنی زوجه را به پرداخت ضرر و زیان مادی و معنوی به جهت عدم تمکین محکوم نمود.