نظریه شماره 7/98/257 مورخ 1398/03/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معافیت از پرداخت هزینه دادرسی بر اساس تبصره الحاقی به ماده 505 قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۸ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{الگو:هوش مصنوعی (نظریه)}} {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=۷/۹۸/۲۵۷|شماره پرونده=۹۸–۱۲۷–۲۵۷|تاریخ نظریه=۱۳۹۸/۰۳/۱۲|موضوع نظریه=آیین دادرسی مدنی|محور نظریه=معافیت از پرداخت هزینه دادرسی}} '''نظریه شماره ۷/۹۸/۲۵۷ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۲ اداره...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی ۷/۹۸/۲۵۷
شماره نظریه۷/۹۸/۲۵۷
شماره پرونده۹۸–۱۲۷–۲۵۷
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۳/۱۲
موضوع نظریهآیین دادرسی مدنی
محور نظریهمعافیت از پرداخت هزینه دادرسی


نظریه شماره ۷/۹۸/۲۵۷ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معافیت از پرداخت هزینه دادرسی بر اساس تبصره الحاقی به ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی: معافیت از پرداخت هزینه دادرسی موضوع تبصره الحاقی مورخ ۱۸/۱۲/۱۳۹۴ به ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹ به حکم قانون است و با توجه به اینکه اخذ هرگونه وجهی از اشخاص منوط به تصریح مقنن است، بنابراین در این موارد نمیتوان با اتخاذ ملاک از ذیل بند ۲۳ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت، درصورت محکومله واقع شدن خواهان، هزینه دادرسی را از محکومعلیه وصول کرد. همچنین موجبی برای اخذ هزینه دادرسی از محکوم­له نیز وجود ندارد

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

معافیت از پرداخت هزینه دادرسی موضوع تبصره الحاقی مورخ ۱۸/۱۲/۱۳۹۴ به ماده ۵۰۵ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹ به حکم قانون است و با توجه به این که اخذ هرگونه وجهی از اشخاص منوط به تصریح مقنن است، بنابراین در این موارد نمی توان با اتخاذ ملاک از ذیل بند ۲۳ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت، درصورت محکوم له واقع شدن خواهان، هزینه دادرسی را از محکوم علیه وصول کرد. همچنین موجبی برای اخذ هزینه دادرسی از محکوم­له نیز وجود ندارد