بررسی تطبیقی عدم شناسایی دولت در اثر طرح دعوا در مراجع حل و فصل اختلاف بین‌المللی با تأکید بر رویۀ دیوان بین‌المللی دادگستری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۰۵ توسط دکتر شاهین مظاهری جبلی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{نشریه مطالعات حقوق تطبیقی|عنوان=بررسی تطبیقی عدم شناسایی دولت در اثر طرح دعوا در مراجع حل و فصل ‏اختلاف بین‌المللی با تأکید بر رویۀ دیوان بین‌المللی دادگستری|نویسنده=عبدالله عابدینی|نویسنده دوم=علیرضا ابراهیم گل|محور موضوعی=حقوق بین المل...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مطالعات حقوق تطبیقی
عنوانبررسی تطبیقی عدم شناسایی دولت در اثر طرح دعوا در مراجع حل و فصل ‏اختلاف بین‌المللی با تأکید بر رویۀ دیوان بین‌المللی دادگستری
نویسندهعبدالله عابدینی
علیرضا ابراهیم گل
محور موضوعیحقوق بین الملل عمومی
سال نشر۱۴۰۳
منتشر شده درنشریه مطالعات حقوق تطبیقی
دوره۱۵
شماره۱
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


بررسی تطبیقی عدم شناسایی دولت در اثر طرح دعوا در مراجع حل و فصل ‏اختلاف بین‌المللی با تأکید بر رویۀ دیوان بین‌المللی دادگستری‏، عنوان مقاله ای از عبدالله عابدینی و علیرضا ابراهیم گل است که در بهار و تابستان 1403 و دوره 15 شماره 1 نشریه مطالعات حقوق تطبیقی منتشر شده است.

چکیده

تصور کنید یک دولت عضو جامعۀ بین‌المللی، دولتی دیگر را شناسایی نکرده و در عین حال، هر دو دولت عضو معاهده‌ای باشند که امکان ارجاع اختلاف به دیوان بین‌المللی دادگستری در آن فراهم شده باشد. حال اگر یکی از این دو دولت بنابه مصلحت حقوقی و سیاسی خود تصمیم بگیرد به دلیل نقض تعهد یا تعهدات ناشی از معاهدۀ موردنظر در دیوان طرح دعوا نماید، آیا دولت خوانده می‌تواند ایراد مقدماتی عدم شناسایی را نزد دیوان مطرح کرده، خود را از قید دیوان برهاند؟ این فرض می‌تواند در مورد دو دولتی که یکدیگر را شناسایی نکرده باشند نیز مطرح شود. برای پاسخ به پرسش یادشده، رویۀ دادگاه‌های بین‌المللی ازجمله دیوان بین‌المللی دادگستری و دیوان بین‌المللی کیفری در این نوشتار بررسی شده‌اند. پاسخی که می‌توان به پرسش محوری نوشتار حاضر داد، آن است که شناسایی عملی است سیاسی با پیامدهای حقوقی. اما پیامد حقوقی شناسایی در حالت معمول نمی‌تواند به اعلام عدم صلاحیت یا عدم قابلیت پذیرش دیوان منجر گردد؛ مگر اینکه رسیدگی به اختلاف میان دو دولت منوط به بررسی موضوع شناسایی و پیامدهای آن بر تداوم روند دعوا در اثر قیودی مانند حق شرط بر معاهده یا عدم رضایت به برقراری روابط معاهداتی میان دو دولت متعاهد باشد.

کلیدواژگان

مواد مرتبط