کیفرگرایی اولیای دم بر اساس چگونگی و شرایط پیرامونی قتل عمد (تحلیل موردی پرونده های قتل عمد در استان تهران)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۳۴ توسط Amirmydan (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{نشریه تحقیقات حقوقی|عنوان=کیفرگرایی اولیای دم بر اساس چگونگی و شرایط پیرامونی قتل عمد (تحلیل موردی پرونده های قتل عمد در استان تهران)|نویسنده=شقایق اکبری|نویسنده دوم=قاسم قاسمی|نویسنده سوم=نسرین مهرا|نویسنده چهارم=محمدعلی مهدوی ثابت|محور مو...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
تحقیقات حقوقی
عنوانکیفرگرایی اولیای دم بر اساس چگونگی و شرایط پیرامونی قتل عمد (تحلیل موردی پرونده های قتل عمد در استان تهران)
نویسندهشقایق اکبری
قاسم قاسمی
نسرین مهرا
محمدعلی مهدوی ثابت
محور موضوعیحقوق جزا و جرم شناسی
سال نشر۱۴۰۳
منتشر شده درنشریه تحقیقات حقوقی
دوره۲۷
شماره۳
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


کیفرگرایی اولیای دم بر اساس چگونگی و شرایط پیرامونی قتل عمد (تحلیل موردی پرونده های قتل عمد در استان تهران) عنوان مقاله ای از شقایق اکبری و قاسم قاسمی و نسرین مهرا و محمدعلی مهدوی ثابت است که در سال 1403 و دوره 27 و شماره 3 فصلنامه تحقیقات حقوقی منتشر شده است.

چکیده

عوامل متعددی اعم از عوامل فردی و اجتماعی می توانند در مطالبه یا عدم مطالبه حق کیفر توسط اولیای دم در پرونده های قتل ارتباط داشته باشند. هدف از این نوشتار بررسی ارتباط متغیرها ی کیفیت ارتکاب قتل، سبق تصمیم و نزاع دسته جمعی با تصمیم اولیای دم در پرونده های قتل عمد است. پژوهش حاضر به شیوۀ پیمایشی انجام شده و برای توصیف و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آزمونهای همبستگی خی دو و فی کرامر استفاده شده است. جمعیت تحقیق، پرونده های قتل عمد استان تهران است که در فاصلۀ اسفند 1383 لغایت شهریور 1394 در استان تهران رخ داده و تا شهریور 1397 مختومه شده است که 100 پرونده به شیوۀ نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از نرم افزار SPSS به عنوان ابزار تحلیل اطلاعات استفاده شده است. مطابق یافته های تحقیق، در مواردی که کیفیت ارتکاب قتل با استفاده از شاخص هایی نظیر استفاده از قمه و شمشیر، وارد کردن بیش از دو ضربه، آزار جنسی مقتول و سوزاندن و بریدن اعضا ی جسد، بی رحمانه محسوب گردیده است، در 57/1درصد، پرونده ها منتهی به قصاص شده، درحالی که در مواردی که قتل بی رحمانه نبوده است، فقط در 24/6درصد، قصاص صورت گرفته و در /9 64درصد منتهی به دریافت خونبها و در /8 8درصد نیز منتهی به بخشش رایگان شده است. واکاوی داده ها در نهایت به ا ین نتیجه انجامید که میان تصمیم اولیای دم با شیوۀ ارتکاب قتل، به لحاظ آماری ، ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. یافته ها همچنین نشان داد که میان سبق تصمیم قاتل و نیز نزاع دسته جمعی با تصمیم اولیای دم ارتباط معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها

  • قتل در اثنای منازعه
  • قتل بی‌رحمانه