تحلیلی بر مبانی قانونی وضع عوارض توسط شوراها و رویه دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض «مازاد بر تراکم مجاز»

نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۳ توسط M.P.Ansari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{نشریه حقوق اداری|عنوان=تحلیلی بر مبانی قانونی وضع عوارض توسط شوراها و رویه دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض «مازاد بر تراکم مجاز»|نویسنده=غلامرضا مولابیگی|نویسنده دوم=حسین محمدی احمد آبادی|نویسنده سوم=ولی الله حیدر نژاد|محور موضوعی=حقوق ادا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تحلیلی بر مبانی قانونی وضع عوارض توسط شوراها و رویه دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض «مازاد بر تراکم مجاز» عنوان مقاله‌ای از غلامرضا مولابیگی، حسین محمدی احمد آبادی و ولی الله حیدر نژاد است که در اسفند 1400 و شماره 29 فصلنامه حقوق اداری منتشر شده است.

حقوق اداری
عنوانتحلیلی بر مبانی قانونی وضع عوارض توسط شوراها و رویه دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض «مازاد بر تراکم مجاز»
نویسندهغلامرضا مولابیگی
حسین محمدی احمد آبادی
ولی الله حیدر نژاد
محور موضوعیحقوق اداری
حقوق مالی
سال نشر۱۴۰۰
منتشر شده درنشریه حقوق اداری
دوره۹
شماره۲۹
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


چکیده

اعطای شخصیت حقوقی و صلاحیت تصمیم‌گیری به نهادهای محلی یکی از مهمترین عناصر مردم‌سالاری بوده و «تمرکززدایی» به‌عنوان یکی از شیوه‌های حکمرانی با هدف سرشکن کردن قدرت و پاسخگویی به نیازها و دغدغه‌های محلی مورد پذیرش کشورهای مختلف قرار گرفته است. در همین راستا قانونگذار اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز در اصل (7) و فصل هفتم از قانون اساسی «شوراهای اسلامی» را به رسمیت شناخته و تعیین وظایف و اختیارات آن را به مجلس شورای اسلامی تفویض نموده است. بر همین اساس مطابق قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران، تکالیف و اختیارات متعددی از جمله وضع عوارض برای این شوراها پیش‌بینی شد. فارغ از اینکه در قوانین متعدد دیگری نیز به وضع عوارض پرداخته شد، اما هیچ‌گاه مفهوم آن و محدوده صلاحیت شوراها در این زمینه مشخص نگردید. همین ابهام در مبنای قانونی، مفهوم و محدوده وضع عوارض و عوارض مازاد بر تراکم به عنوان یکی از مهمترین مصادیق عوارض مصوب شوراها، موجب رویکرد دوگانه دیوان عدالت اداری در این زمینه گردیده است. بنابراین نوشتار حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی تحلیلی به این رهیافت می‌رسد که اولاً قانون حاکم در زمینه وضع عوارض، قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1387 بوده که تنها وضع عوارض محلی جدید را به شوراها اعطا نموده است و لاغیر. ثانیاً وضع عوارض «مازاد بر تراکم» توسط شوراها مغایر قانون می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

مواد مرتبط