ماده ۲۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری:بازپرس مي تواند متناسب با جرم ارتكابي ، علاوه بر صدور قرار تأمين ، قرار نظارت قضائي را كه شامل يك يا چند مورد از دستورهاي زير است ، براي مدت معين صادر كند : الف - معرفي نوبه اي خود به مراكز يا نهادهاي تعيين شده توسط بازپرس ب - منع رانندگي با وسايل نقليه موتوري پ - منع اشتغال به فعاليت هاي مرتبط با جرم ارتكابي ت - ممنوعيت از نگهداري سلاح داراي مجوز ث - ممنوعيت خروج از كشور تبصره 1 ماده 247: در جرائم تعزيري درجه هفت و هشت ، در صورت ارائه تضمين لازم براي جبران خسارات وارده ، مقام قضائي مي تواند فقط به صدور قرار نظارت قضائي اكتفاء كند . تبصره 2 ماده 247: قرارهاي موضوع اين ماده ظرف ده روز قابل اعتراض در دادگاه صالح است . چنانچه اين قرار توسط دادگاه صادر شود ، ظرف ده روز ، قابل اعتراض در دادگاه تجديدنظر استان مي باشد .

پیشینه

قرار های نظارت قضایی از ابداعات و تحولات جدید قانونگذار هستند که در قوانین سابق پیشینه ای نداشتند.

فلسفه و مبانی نظری ماده

لزوم رعایت اصل فردی کردن مجازات ها را از اهداف وضع این ماده دانسته اند. همچنین این روش از نوآوری هایی است که در پیشگیری از بازداشت متهمان پیش از محکومیت نقش مؤثری دارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قرار های نظارت قضایی با یکدیگر و نیز با قرار های تأمین قابل جمع هستند.البته این قرار ها معمولا با قرار های تأمین و پس از تفهیم اتهام به متهم صادر می شوند و صور آن ها به تنهایی استثناء می باشد. قرار های مزبور را باید برای مدت معین صادر نمود. این مدت توسط بازپرس تعیین می شود.تمام انواع قرار های نظارت قضایی قابل اعتراض هستند.

برابر این ماده، تمامی قرار های نشارت قضایی قابل اعتراض بوده و مدت زمان اعتراض به قرار های تأمین صادره از سوی دادسرا و دادگاه یکسان بوده و ده روز است. البته مرجع رسیدگی به اعتراض به این قرار ها متفاوت است.