ماده ۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده 19 قانون آیین دادرسی کیفری: دادگاه در مواردي كه حكم به رد عين ، مثل و يا قيمت مال صادر مي كند ، مكلف است ميزان و مشخصات آن را قيد و در صورت تعدد محكومٌ عليه ، حدود مسؤوليت هر يك را مطابق مقررات مشخص كند .
تبصره ماده 19: در صورتي كه حكم به پرداخت قيمت مال صادر شود ، قيمت زمان اجراي حكم ، ملاك است .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با توجه به مواد 214 و 215 قانون مجازات اسلامی ، حکم این ماده را که سابقا پیش بینی نشده بود میتوان مکمل و وسیله اجرای این دو ماده در نظر گرفت .[۱]
مصادیق و نمونه ها
از موارد شایعی که دادگاه حکم به رد عین ،مثل یا قیمت مال صادر میکند،سرقت است [۲] که باید بدون الزام به تقدیم دادخواست از سوی شاکی، به آن حکم کند. در این مورد دادگاه باید به صراحت در مورد رد عین ، مثل و یا قیمت تعیین تکلیف کند و نباید تشخیص آن را به مرحله اجرا و بر عهده قاضی اجرای احکام واگذارد.[۳]
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278016
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4649468
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278012