ماده ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

هرگاه با از بین ‌بردن عضو یا پوست و مانند آن، موی سر، ریش یا ابرو از بین برود، علاوه ‌بر دیه مو یا ریش یا ابرو، حسب مورد دیه یا ارش جنایت نیز پرداخت می‌ شود.

پیشینه

سابقه ماده 374 قانون مجازات اسلامی (1370)، در این خصوص وضع شده بود. به نظر میرسد این ماده، تداخل دیه مو و محل آن را پذیرفته بود، اما گروهی با رد این دیدگاه معتقدند این ماده به تداخل دیات ارتباطی نداشته است، بلکه علت عدم تداخل دیات در این ماده را به دلیل را عدم صدق جنایت بر مو میدانند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده را باید از مصادیق تعدد دیه دانست که به موجب آن در فرض همراه بودن از بین بردن موی سر با از بین بردن عضو، باید دیه یا ارش آن عضو نیز پرداخت شود، در فرض زخمی شدن عضو نیز باید دیه یا ارش مو و نیز دیه یا ارش جراحت اخذ گردد،علت وضع این ماده را جلوگیری از تابعیت وی از عضو دیگر دانسته اند.همچنین گروهی بر این باورند که در فرض همراه بودن کندن مو با ایجاد زخم بر سر یا صورت، باید قائل به دو دیه بود.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

چنانچه موی مقطوع، فاقد دیه مقدر و مستحق دریافت ارش باشد، برخی از فقها معتقد به تداخل آن با دیه عضو هستند،اما گروهی از فقها معتقد به تداخل دیه موی و محل آن هستند،لذا تعیین دیه محل مو را کافی می دانند.