ماده ۴۰۷ قانون آیین دادرسی کیفری

دادگاه پس از واخواهي ، با تعيين وقت رسيدگي طرفين را دعوت مي كند و پس از بررسي ادله و دفاعيات واخواه ، تصميم مقتضي اتخاذ مي نمايد . عدم حضور طرفين يا هر يك از آنان مانع رسيدگي نيست .

پیشینه

سابقاً ماده 217 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق به صراحت بیانگر این نکته است که بدون دعوت طرفین و تشکیل جلسه در خصوص واخواهی، اتخاذ تصمیم در وقت فوق العاده در این خصوص غیر مجاز است. البته گروهی بیان نموده اند که در فرض تعیین وقت در راستای رسیدگی به اعتراض محکوم علیه غیابی، عدم شرکت محکوم علیه در این جلسه و نیز نفرستادن لایحه یا وکیل ، مانع حضوری محسوب شدن جلسه نمی شود. همچنین عدم حضور شاکی نیز مانع اتخاذ تصمیم نخواهد بود. اعتراض به رأی غیابی را دارای دو اثر تعلیقی و الغایی دانسته اند. مقصود از اثر الغایی اختیار دادگاه در تبرئه محکوم قبلی یا تعیین همان میزان محکومیت سابق یا بیش از آن در رأی حضوری است.

رویه قضایی

بر اساس نظریه کمیسیون در یکی از نشست های قضایی، در رسیدگی های واخواهی وظیفه دادگاه صرفاً بررسی دلایل واخواه بوده و در فرض ارائه دلایلی مبتنی بر بی گناهی از سوی واخواه، امکان انجام تحقیقات در جهت کشف صحت و سقم آن از سوی دادگاه وجود دارد. ولی دادگاه حق تحقیقات اضافی در راستای تشدید و توسعه مجازات را بدون درخواست واخواه ندارد.