عرف

عرف، یعنی کاربرد یا رسمی که جماعتی آن را لازم الاجرا می دانند. و دستورالعملی شفاهی، که از نسلی به نسل دیگر، منتقل گردیده. یعنی این رسم از پیشینیان به آیندگان به ارث رسیده. به عبارت دیگر عرف و عادت به معنای مجموعه قواعد حقوقی است که به صرف طبع در اثر نیازهای اجتماعی مستقیما از طرف مردم معمول می‌شود.

به اعمال یا رسوماتی نهادینه شده در اجتماع، به طوری که عمل به آنها را الزام آور بدانند، عرف گویند.

مواد مرتبط

ماده ۳۵۶ قانون مدنی