ماده 6 قانون مدیریت خدمات کشوری

ماده ۶ قانون مدیریت خدمات کشوری: پست سازمانی: عبارت است از جایگاهی که در ساختار سازمانی دستگاه‌های اجرائی برای انجام وظایف و مسؤولیتهای مشخص (ثابت و موقت) پیش‌بینی و برای تصدی یک کارمند در نظر گرفته می‌شود. پستهای ثابت صرفاً برای مشاغل حاکمیتی که جنبه استمرار دارد ایجاد خواهد شد.

توضیح واژگان

میان پست و شغل تفاوت ظریفی وجود دارد از این باب که معمولاً هر شغل از چند پست سازمانی تشکیل می شود . شغل عبارت است از مجموعه وظایف و مسئولیت های مرتبط و مشخص که به عنوان کار واحد شناخته شود و هر یک از آن ها به چند پست سازمانی اختصاص یابد.

رسته شغلی: هریک از رشته های شغلی در دستگاه های اجرایی در یکی از رسته ها قرار می گیرند، که مجموعه ای از رشته های شغلی است که از لحاظ نوع کار و حرفه و رشته تحصیلی و تجربی به هم وابستگی دارند. بر اساس قوانین و مقررات موجود، همه مشاغل دستگاه های اجرایی به هشت رسته تقسیم شده اند:

1- رسته مشاغل آموزشی و فرهنگی مشتمل بر 74 رشته

2- رسته مشاغل اداری و مالی شامل 56 رشته

3- رشته مساغل امور اجتماعی مشتمل بر 90 رشته

4- رسته مشاغل بهداشتی و درمانی مشتمل بر 67 رشته

5-رسته مشاعل خدماتی مشتمل بر 18 رشته

6- رسته مشاغل کشاورزی مشتمل بر 61 رشته

7- رسته مشاغل مهندسی و فنی مشتمل بر 129 رشته

8- رسته فرابری داده ها مشتمل بر 15 رشته

رشته شغلی: عبارت است از چند طبقه شغلی که از لحاظ نوع کار مشابه بوده ولی از نظر اهمیت و دشواری وظایف و مسئولیت ها متفاوت است.

پیشینه

در قانون استخدام کشوری 1345 پست ثابت سازمانی تعریف شده بود به عنوان محلی که در سازمان به طور مستمر برای یک شغل و ارجاع آن به یک مستخدم وجود دارد، اما در قانون فعلی، این اصطلاح جای خود را به پست سازمانی داده است که طبق ماده تعریف شده است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مفهوم مخالف قسمت اخیر ماده، این است که مشاغل حاکمیتی به دو دسته مستمر و غیرمستمر تقسیم می شوند که مشاغل حاکمیتی غیر مستمر، پست موقت(غیر ثابت) معین می شود که نتیجه این امر دامنه استخدام های غیررسمی گسترده تر است.

گاه در ادبیات رایج از اصطلاح سمت استفاده می شود که طبق بند ب ماده 54 و ماده 71 قانون مدیریت خدمات کشوری این اصطلاح با پست سازمانی یکی است.