اجرت المثل کار زوجه در حقوق افغانستان و میزان کارایی قوانین جهت دستیابی به آن

اجرت المثل کار زوجه در حقوق افغانستان و میزان کارایی قوانین جهت دستیابی به آن نام مقاله ای است از عبدالخالق شفق، سید مهدی میرداداشی و اعظم خوش صورت موفق که در شماره هفتاد و چهار، دوره بیست و ششم (بهار و تابستان 1400) دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) منتشر شده است.

چکیده

اجرت المثلِ کارهای زوجه در منزل، به عنوان یکی از حقوق مالی وی در قوانین افغانستان به رسمیت شناخته شده و طبق شرایط خاصی قابل مطالبه است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی مفهوم، مبانی حقوقی، شرایط و ضمانت اجراهای اجرت المثل زوجه در منزل می پردازد و نتیجه می گیرد که برخی از شرایط آن، مانند شرطِ «دستور» زوج و «عدمِ قصد تبرع»، به نحوی اند که اِثبات آن با توجه به ویژگی های خاصِ زندگی مشترک، با دشواری های زیادی مواجه است و عملاً منجربه محرومیت زنان از این حق می شود که جهت ایجاد سهولت در این خصوص، پیشنهاد جایگزین نیز ارائه شده است. افزون بر این، براساس قانون « احوال شخصیه اهل تشیع»، اجرت المثل از حیث زمانی، فقط «بعد» از طلاق یا فوت زوج قابل مطالبه دانسته شده است؛ درحالی که این محدودیت با قواعد و مبانیِ فقهی و حقوقی قابل دفاع و پشتیبانی نیست و نیازمند بازنگری و اصلاح به نظر می رسد.

کلیدواژه ها

• حقوق افغانستان
• اجرت المثل کارهای زوجه در منزل
• احوال شخصیه اهل تشیع
• قصد تبرع
• شرط ضمنی عرفی

مواد مرتبط

ماده7 قانون مدنی

ماده 160 قانون احوال شخصیه اهل تشیع

بند4 ماده 122 قانون احوال شخصیه اهل تشیع

ماده 1502 قاون مدنی

ماده 1535 قانون مدنی

ماده 1570 قانون مدنی