نمایش مبدأ برای الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران و معضل انتقال فناوری در صنعت نفت

'''الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران و معضل انتقال فناوری در صنعت نفت''' نام مقاله‌ای از [[فیصل عامری]] است که در شماره پنجاه و پنجم (شهریور1396) [[نشریه پژوهش حقوق عمومی]] منتشر شده است.

== چکیده ==
در این مقاله الزامات انتقال تکنولوژی پیشبینی شده در مصوبه دولت و سه پیشنویس نهادهای ذیربط وزارت نفت از دو بعد حقوقی و اقتصادی بررسی شده است. از منظر حقوقی ماهیت حقوقی شرکت عملیاتی مشترک، تبیین ذینفعان و نوع تکنولوژی مورد انتقال را مورد بحث قرارداده و به نتایج آتی رسیدیم: تشکیل و فعالیت شرکت عملیاتی مشترک و مشارکت اشخاص ایرانی در آن منع قانونی ندارد. در ارتباط با ذینفعان از انتقال تکنولوژی، نشان داده که علاوه بر پرسنل شرکت عملیاتی مشترک، افراد و مستخدمینی که کارفرما یعنی شرکت ملی نفت نیز معرفی میکند با استفاده از برنامه آموزشی و فعالیت در عملیات تولید از تکنولوژی مورد بهرهبرداری استفاده می‌شود. معذلک، این تکنولوژی محدود به عملیات تولید بوده و تکنولوژی تولید کننده آن را شامل نمی‌شود. 

از منظر اقتصادی نوع تکنولوژی مورد بهرهبرداری در عملیات بالادستی در صنعت نفت را بررسی شده و این نتیجه حاصل شد که خصلت مهارتی و تجربی بودن تکنولوژی مستفاد در این صنعت موجب شده مالکان آن برای حفظ و تثبیت برتری رقابتی خود با توسل به رازداری مانع انتقال آن شوند؛ بنابراین برای انتقال واقعی باید درون‌نگری کرد و از ساختار فناوری ملی استفاده نمود.

== کلیدواژه‌ها ==

* تکنولوژی 
* دانش فنی 
* الگوی جدید قراردادهای نفتی 
* شرکت عملیاتی مشترک 
* کارفرما

== مواد مرتبط ==

* [[اصل ۴۴ قانون اساسی|اصل 44 قانون اساسی]]
* [[ماده 3 قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت]]

[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1396]]
[[رده:مقالات حقوق عمومی]]
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]]
[[رده:مقالات فصلنامه پژوهش حقوق عمومی]]
[[رده:مقالات شماره پنجاه و پنجم فصلنامه پژوهش حقوق عمومی]]
[[رده:مقالات فیصل عامری]]
[[رده:قراردادهای نفتی]]
[[رده:انتقال فناوری در صنعت نفت]]
[[رده:شرکت عملیاتی مشترک]]
[[رده:تکنولوژی]]
[[رده:مواد قرمز]]