رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره ایجاد محدودیت برای مالک قبل از ثبت ملک در فهرست آثار ملی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۲۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۰۰۷۷|تاریخ دادنامه=۱۳۹۲/۰۲/۰۷|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=|قاضی=|موضوع=ایجاد محدودیت برای مالک قبل از ثبت ملک در فهرست آثار ملی|گروه رأی=اداری}}'''رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره ای...» ایجاد کرد) |
(ایجاد لینک مواد مرتبط، جستارهای وابسته و رده درباره رای دیوان عدالت اداری درباره ایجاد محدودیت برای مالک قبل از ثبت در فهرست آثار ملی) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
= رأی شعبه دیوان عدالت اداری = | = رأی شعبه دیوان عدالت اداری = | ||
شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته: مالک پلاک ثبتی شماره ... فرعی از ... اصلی واقع در بخش ... تهران می باشد. لیکن اداره طرف شکایت [اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران] به موجب صورت جلسه مذکور، ملک موصوف را واجد ارزش تاریخی فرهنگی اعلام کرده و از احقاق حقوق مالکانه نامبرده خودداری نموده است، لذا به شرح خواسته تقاضای رسیدگی کرده که با توجه به بررسی محتویات پرونده و ملاحظه لایحه دفاعیه واصله از اداره طرف شکایت؛ نظر به این که حسب اظهارات طرف شکایت در لایحه دفاعیه ملک مورد نظر به عنوان اثر ملی ثبت نگردیده است و با توجه به این که شرایط ملک قابل ثبت، طبق قانون حفظ آثار ملی سال ۱۳۰۹ و قانون ثبت آثار ملی سال ۱۳۵۲ بناهایی که تا آخر سلسله زندیه احداث گردیده و واجد شئون ملی یا تاریخی باشد، اعلام شده است که در مانحن فیه طرف شکایت دلیلی بر احراز شئون تاریخی یا ملی ارائه نکرده است و از طرفی ایجاد محدودیت در مالکیت اشخاص قبل از ثبت بنا یا ملک به عنوان آثار ملی فاقد وجاهت قانونی است و علی رغم ابلاغ وقت رسیدگی و دعوت از نماینده حقوقی جهت ارائه دلایل و مستندات در خصوص موضوع در جلسه رسیدگی حاضر نشده، بنابراین با توجه به مراتب فوق و با استناد به ماده ۳۰ قانون مدنی و اصل قاعده | [[شاکی]] به شرح [[دادخواست]] تقدیمی اعلام داشته: مالک پلاک ثبتی شماره ... فرعی از ... اصلی واقع در بخش ... تهران می باشد. لیکن اداره طرف شکایت [اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران] به موجب صورت جلسه مذکور، ملک موصوف را واجد ارزش تاریخی فرهنگی اعلام کرده و از احقاق حقوق مالکانه نامبرده خودداری نموده است، لذا به شرح خواسته تقاضای رسیدگی کرده که با توجه به بررسی محتویات پرونده و ملاحظه لایحه دفاعیه واصله از اداره طرف شکایت؛ نظر به این که حسب اظهارات طرف شکایت در لایحه دفاعیه ملک مورد نظر به عنوان اثر ملی ثبت نگردیده است و با توجه به این که شرایط ملک قابل ثبت، طبق [[قانون حفظ آثار ملی سال ۱۳۰۹]] و قانون ثبت آثار ملی سال ۱۳۵۲ بناهایی که تا آخر سلسله زندیه احداث گردیده و واجد [[شئون ملی]] یا تاریخی باشد، اعلام شده است که در مانحن فیه طرف شکایت دلیلی بر احراز شئون تاریخی یا ملی ارائه نکرده است و از طرفی ایجاد محدودیت در مالکیت اشخاص قبل از ثبت بنا یا ملک به عنوان آثار ملی فاقد وجاهت قانونی است و علی رغم ابلاغ وقت رسیدگی و دعوت از نماینده حقوقی جهت ارائه دلایل و مستندات در خصوص موضوع در جلسه رسیدگی حاضر نشده، بنابراین با توجه به مراتب فوق و با استناد به [[ماده ۳۰ قانون مدنی]] و [[اصل قاعده تسلیط]]، شکایت موجه تشخیص و حکم به ورود شکایت دائر بر ابطال تصمیم [[معترض عنه]] صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است. | ||
دادرس شعبه ۱ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه | دادرس شعبه ۱ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه | ||
مؤمنی مولابیگی | مؤمنی مولابیگی | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده 30 قانون مدنی]] | |||
* [[ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[اصل قاعده تسلیط]] | |||
* [[معترض عنه]] | |||
* [[آثار ملی]] | |||
* [[ثبت ملک]] | |||
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۲]] | [[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۲]] | ||
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۰
 | |
| شماره دادنامه | ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۰۰۷۷ |
|---|---|
| تاریخ دادنامه | ۱۳۹۲/۰۲/۰۷ |
| نوع رأی | رأی شعبه |
| نوع مرجع | شعبه دیوان عدالت اداری |
| گروه رأی | اداری |
| موضوع | ایجاد محدودیت برای مالک قبل از ثبت ملک در فهرست آثار ملی |
رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره ایجاد محدودیت برای مالک قبل از ثبت ملک در فهرست آثار ملی: ثبت ملک در فهرست آثار ملی مستلزم اثبات شئون تاریخی و ملی بنا بوده و ایجاد محدودیت در مالکیت اشخاص قبل از ثبت بنا یا ملک به عنوان اثر ملی فاقد وجاهت قانونی است.
رأی شعبه دیوان عدالت اداری
شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته: مالک پلاک ثبتی شماره ... فرعی از ... اصلی واقع در بخش ... تهران می باشد. لیکن اداره طرف شکایت [اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران] به موجب صورت جلسه مذکور، ملک موصوف را واجد ارزش تاریخی فرهنگی اعلام کرده و از احقاق حقوق مالکانه نامبرده خودداری نموده است، لذا به شرح خواسته تقاضای رسیدگی کرده که با توجه به بررسی محتویات پرونده و ملاحظه لایحه دفاعیه واصله از اداره طرف شکایت؛ نظر به این که حسب اظهارات طرف شکایت در لایحه دفاعیه ملک مورد نظر به عنوان اثر ملی ثبت نگردیده است و با توجه به این که شرایط ملک قابل ثبت، طبق قانون حفظ آثار ملی سال ۱۳۰۹ و قانون ثبت آثار ملی سال ۱۳۵۲ بناهایی که تا آخر سلسله زندیه احداث گردیده و واجد شئون ملی یا تاریخی باشد، اعلام شده است که در مانحن فیه طرف شکایت دلیلی بر احراز شئون تاریخی یا ملی ارائه نکرده است و از طرفی ایجاد محدودیت در مالکیت اشخاص قبل از ثبت بنا یا ملک به عنوان آثار ملی فاقد وجاهت قانونی است و علی رغم ابلاغ وقت رسیدگی و دعوت از نماینده حقوقی جهت ارائه دلایل و مستندات در خصوص موضوع در جلسه رسیدگی حاضر نشده، بنابراین با توجه به مراتب فوق و با استناد به ماده ۳۰ قانون مدنی و اصل قاعده تسلیط، شکایت موجه تشخیص و حکم به ورود شکایت دائر بر ابطال تصمیم معترض عنه صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.
دادرس شعبه ۱ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه
مؤمنی مولابیگی