نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 228 مورخ 1349/08/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور(مبدأ مرور زمان جرم افترا )

'''رای وحدت رویه شماره ۲۲۸ مورخ ۱۳۴۹/۰۸/۲۰ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (مبدأ مرور زمان جرم افترا):''' چون تحقق [[بزه]] [[افترا]] در صورت اسناد صریح [[جرم|جرمی]] از طرف کسی به دیگری با [[سوء نیت]] معلق به احراز کذب [[تهمت]] و عدم ثبوت عمل انتسابی در [[مراجع قضایی]] است که با این وصف اسناد دهنده مفتری محسوب و به [[مجازات]] مقرر در قانون محکوم می‌شود بنابراین شروع [[مرور زمان]] جرم افترا طبعاً از تاریخ قطعیت عجز از ثبات اسناد و ثبوت کذب [[شکایت]] [[شاکی خصوصی|شاکی]] است نه صرف اعلام شکایت و اسناد بزه لذا [[رأی]] شعبه هشتم دیوان عالی کشور نتیجتاً صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی طبق قانون وحدت رویه مصوب ۱۳۲۸ برای شعب [[دیوان عالی کشور]] و [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در موارد مشابه لازم الاتباع است.

== مواد مرتبط ==
[[ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)]]

[[ماده ۱۰۵ قانون مجازات اسلامی]]

== جستارهای وابسته ==
[[جرم افترا]]

[[افترا]]

[[مرور زمان]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۴۹]]