رای وحدت رویه شماره 30 مورخ 1361/12/18 هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت نزدیکترین دادگاه در موارد رد دادرسی): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور using HotCat) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور1361 using HotCat) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور1361]] | |||
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۴
رای وحدت رویه شماره 30 مورخ 1361/12/18 هیات عمومی دیوان عالی کشور( صلاحیت نزدیکترین دادگاه در موارد رد دادرسی): بنا به مستنبط از ماده 214 قانون آیین دادرسی مدنی که عیناً نقل می‌شود: هرگاه دادرسی رد را قبول کرد یا خود امتناع از رسیدگی نمود پرونده به شعبه دیگر همان دادگاه ارجاع و اگر شعبه دیگری نباشد به کارمند علی‌البدل و اگر کارمند علی‌البدل نباشد به نزدیکترین دادگاه رجوع می‌شود. در مورد بحث رأی شعبه دوم دادگاه عمومی رشت که با اعلام صلاحیت دادگاه لنگرود حل اختلاف نموده است صحیح و مطابق موازین قانونی است. این رأی بر طبق ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1337 برای دادگاه¬ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.