رویکرد قانون آیین دادرسی کیفری 1392 به جرایم منافی عفت

رویکرد قانون آیین دادرسی کیفری 1392 به جرایم منافی عفت نام مقاله ای است از مهدی شیدائیان و زینب شیدائیان که در شماره صد و یک دوره 82(بهار 1397) مجله حقوقی دادگستری منتشر شده است.

چکیده

بیشتر جرایم منافی عفت به صورت پنهانی ارتکاب می­یابند. افشای جرایم مذکور به دلیل پیوند آنها با آبروی شهروندان آثار مخربی بر مرتکب و جامعه باقی می­گذارد. از این رو اگرچه از منظر اسلام،‌ اعمال منافی عفت مورد نکوهش است، اماسیاست جنایی اسلام نسبت به این جرایم مبتنی بر چشم­پوشی و عدم تجسس در حریم خصوصی شهروندان است. اجرای این سیاست از افشای غیرضروری، قبح­زدایی، عادی­سازی و در نهایت رواج آنها پیشگیری می­نماید. لذا قانون­گذار در جهت همگرایی با سیاست جنایی اسلام،‌ در قانون آیین دادرسی کیفری 1392 اصل ممنوعیت تعقیب و تحقیق این جرایم را اعلام و آن را صرفاً در موارد استثنایی تجویز نموده است. مواردی که مصلحت موجود در تعقیب و تحقیق بیشتر از مصلحت بزه­پوشی باشد و البته آن را از جهاتی مقید به شرایطی نموده است. این محدودیت­ها از جهات مختلف از جمله استثنائات اصل ممنوعیت تعقیب و تحقیق، مرجع تعقیب و تحقیق در مستثنیات، میزان اختیارات قاضی و ... وارد گردیده است. نوشتار حاضر به تبیین، توجیه و نقد رویکرد قانون آیین دادرسی کیفری 1392 و اصلاحات آن در جرایم منافی عفت می­پردازد.

کلیدواژه‌ها

• جرایم منافی عفت
• تعقیب
• تحقیق
• بزه پوشی
• سیاست جنایی اسلام

مواد مرتبط

• ماده 102 قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده 638 قانون مجازات اسلامی