ظن

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ظن حالتی از حالات درونی و گونه ای داوری نفس است در برخورد با وقایع و باورداشت‌ها. در این حالت انسان تا حدود بسیار زیادی یکی از دو طرف اعتقاد را مطابق با واقعیت می‌داند. هرچند اندکی مخالف بودن پندار خود با واقعیت را احتمال می‌دهد. برای تقریب به ذهن می‌توان اینگونه گفت که ظن حالتی است که در آن حالت، انسان هشتاد یا نود درصد یا کمی بیشتر یا کمتر دانسته خود را با واقعیت مطابق می‌داند.[۱]

منابع

  1. امیر خواجه زاده و فاطمه بینائیان. اماره و مصادیق آن در قانون و رویه قضایی. چاپ 1. مجد، 1396.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6654188