ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری: نسبت به حکمی که پس از اعاده دادرسی صادر می‌شود، دیگر اعاده دادرسی از همان جهت پذیرفته نمی‌شود. مگر این که اعاده دادرسی از مصادیق ماده (۴۷۷) بوده و مغایرت رأی صادره با مسلمات فقهی به جهات دیگری غیر از جهت قبلی باشد یا رأی جدید مجدداً همانند رأی قبلی مغایر با مسلمات فقهی صادر شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

استعمال واژه مسلمات در هر علمی دارای مفهوم ویژه ای است. در فقه نمی‌توان برای این واژه معنای خاص و واحدی یافت. گروهی از فقها با تعاریفی از قبیل «... المسلمات… آلتی لا یشوبها شائبه خلاف…»، «... انه المسلمات آلتی لا تقبل المناقشه و التأمل.» سعی در تعریف مسلمات نموده‌اند.

پیشینه

مشابه این ماده سابقاً پیش بینی نشده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق را نباید نوعی ایجاد محدودیت در اعاده دادرسی تلقی کرد. بلکه به موجب این ماده صرفاً امکان درخواست آن بیشتر از یک بار ممنوع است.

سوابق فقهی

برخی از فقها در تعریف مسلمات آن را چیزی دانسته‌اند که مورد قبول تمامی فقها بوده و اشکال و شبهه ای در آن نباشد.

انتقادات

برخی کلی گویی این ماده در ارتباط با مسلمات فقهی را ناپسند دانسته و نیز عدم الزام دادگاه به تبعیت از نظر دیوان و تکرار رأی مشابه را عاملی برای بسته شدن راه عدالت دانسته اند.