ماده ۶۲۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

جنایت بر گردن که مانع فرو بردن یا جویدن غذا و یا نقص آن و یا مانع حرکت گردن شود موجب ارش است.

پیشینه

سابقاً ماده 413 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق بیانگر استحقاق مجنی علیه به اخذ ارش در فرض معیوب شدن گردن است. برخی از نویسندگان به دشواری تعیین میزان ارش موضوع این ماده اشاره نموده اند.

سوابق فقهی

برخی از فقها بیان نموده اند که اگر جنایت بر گردن موجب شود که مجنی علیه قدرت فرو بردن غذا را از دست بدهد، ارش ثابت است. همچنین گروهی از فقها معتقدند در فرض خمیده شدن گردن مجنی علیه به یک طرف درنتیجه شکاندن گردن او توسط جانی، لازم است بنا بر احتیاط دیه کامل پرداخت شود. همچنین در جنایتی که موجب ناتوانی مجنی علیه در فرو بردن غذا شود عده ای قائل به دیه کامل . عده ای قائل به ارش می باشند.