ماده ۹۸ قانون مجازات اسلامی

ماده ۹۸ قانون مجازات اسلامی:عفو، همه آثار محکومیت را منتفی می‌ کند لکن تأثیری در پرداخت دیه و جبران خسارت زیان‌ دیده ندارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مقصود از عفو در این ماده عفو عمومی است .اجرای این عفو باعث از بین رفتن محکومیت از سجل کیفری میگردد و در صورت ارتکاب مجدد جرم مشمول عنوان تکرار جرم نخواهد شد.ضمنا عفو عمومی مانع الزام مرتکب به جبران خسارت وارده نیست. زیرا این حکم مقتضای قواعد عمومی است و تنها وصف مجرمانه عمل را از بین میبرد و تاثیری در اوصاف مدنی آن ندارد. گفتنی است نظر مخالفی در این باره وجود دارد که عفو مندرج در این ماده را اعم از عفو عمومی و خصوصی میداند.به ویژه به آن دلیل که زوال آثار محکومیت در عفو عمومی در ماده 97 به صراحت بیان شده است.

رویه های قضائی

طبق نظریه مشورتی شماره 7/92/1466 -92/8/6 اداره حقوقی قوه قضائیه با توجه به اینکه در قانون مجازات اسلامی قید شده است که عفو عمومی اجرای مجازات را موقوف و اثار محکومیت را زائل میکند و ماده 98 نیز بلافاصله در تکمیل آن حکم بر این موضوع تاکید مینماید،بنابراین با این قرینه منظور از عفو در ماده 98 قانون مجازات اسلامی،عفو عمومی است و عفو مندرج در تبصره 3 ماده 25 که در کنار آزادی مشروط قید شده است،شامل عفو خصوصی محکومین است.