نمایش مبدأ برای نظریه شماره 7/1401/101 مورخ 1401/04/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در خصوص چگونگی اعمال مجازات تکمیلی اقامت اجباری نسبت به زنان

'''چکیده نظریه شماره 7/1401/101 مورخ 1401/04/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در خصوص چگونگی اعمال مجازات تکمیلی اقامت اجباری نسبت به زنان:''' هر چند قانون گذار در ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹ در محکومیت به مجازات های تکمیلی، بین زن و مرد تفاوتی قائل نشده است؛ اما مجازات تکمیلی باید با جرم ارتکابی و با خصوصیات مرتکب جرم متناسب باشد و سوابق و وضعیت فردی، خانوادگی و اجتماعی مرتکب و همچنین میزان تأثیر مجازات بر وی باید مورد توجه قرار گیرد، از این رو اعمال این مجازات بدون در نظر گرفتن این موارد فاقد وجاهت قانونی است.

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/101|شماره پرونده=1401-186/1-101 ک|تاریخ نظریه=1401/04/28|موضوع نظریه=[[حقوق کیفری]]|محور نظریه=[[مجازات های تکمیلی و تبعی]]}}

== استعلام ==
در [[ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی|بند الف ماده 23 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392]]، [[اقامت اجباری]] در محل معین به عنوان یکی از [[مجازات تکمیلی|مجازات های تکمیلی]] به رسمیت شناخته شده است. آیا در خصوص [[مجازات تعزیری|مجازات های تعزیری]] و یا [[حد|حدی]] که منع قانونی ندارد، اعمال این قسمت از ماده نسبت به بانوانی که مرتکب [[جرم]] می شوند امکان پذیر است؟

== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==
هر چند قانون گذار در ماده 23 قانون مجازات اسلامی اصلاحی 1399 در محکومیت به مجازات های تکمیلی، بین زن و مرد تفاوتی قائل نشده است؛ اما باید توجه داشت که مطابق ماده یاد شده، مجازات تکمیلی باید با جرم ارتکابی و با خصوصیات مرتکب جرم متناسب باشد. همچنین [[دادگاه]] باید در صدور حکم به [[مجازات اصلی]] و تکمیلی مطابق بند ت [[ماده ۱۸ قانون مجازات اسلامی|ماده ۱۸ قانون]] یاد شده، سوابق و وضعیت فردی، خانوادگی و اجتماعی مرتکب و همچنین میزان تأثیر مجازات بر وی را مورد توجه قرار دهد. بر این اساس، چنانچه تعیین مجازات تکمیلی از نوع اقامت اجباری در محل معین و یا منع از اقامت در محل معین برای بانوان، اعم از مجرد یا متأهل با فلسفه اعمال مجازات ها که اصلاح و [[بازپروری عادلانة مجرمان|بازپروری]] مرتکب جرم است، منافات داشته باشد یا بدون لحاظ وضعیت فردی، خانوادگی یا اجتماعی مرتکب باشد؛ از جمله آن که باعث جدایی زن از همسر و فرزندان شود یا به لحاظ اقامت اجباری در شهرهای دورافتاده آثار سوئی در پی داشته باشد، فاقد [[وجاهت قانونی]] است؛ چرا که مطابق [[ماده ۳۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 374 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392]] رأی دادگاه باید مستدل، موجه و مستند به مواد قانونی و اصولی باشد که بر اساس آن صادر شده است.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده 23 قانون مجازات اسلامی|ماده 23 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392]]
* [[ماده 18 قانون مجازات اسلامی|ماده 18 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392]]
* [[ماده ۳۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 374 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392]]

== جستار های وابسته ==

* [[مجازات تکمیلی]] 
* [[اقامت اجباری]] 
* [[مجازات اصلی]]

[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۱]]
[[رده:نظریه 2]]