نظریه شماره 1365/95/7 مورخ 1395/06/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۳ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=1365/95/7|شماره پرونده=883-26-95|تاریخ نظریه=1395/06/08}} '''استعلام''': چنانچه محکوم علیه دارای کارگاه تولیدی باشد لکن کارگاه در حال فعالیت نباشد آیا ابزار کار وی جزء مستثنیات دین محسوب می شود یا خیر؟ == نظریه مشورتی ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 1365/95/7
شماره نظریه۱۳۶۵/۹۵/۷
شماره پرونده۸۸۳-۲۶-۹۵
تاریخ نظریه۱۳۹۵/۰۶/۰۸

استعلام: چنانچه محکوم علیه دارای کارگاه تولیدی باشد لکن کارگاه در حال فعالیت نباشد آیا ابزار کار وی جزء مستثنیات دین محسوب می شود یا خیر؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

وسایل و ابزار کار مذکور در بند ه ماده ۲۴ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب ۱۳۹۴، وسایل و ابزار کاری است که محکوم علیه برای امرار معاش ضروری خود و افراد تحت تکفلش به آن احتیاج دارد. بنابراین اگر کارگاه تولیدی در مدت قابل توجهی در حال فعالیت نباشد، وسایل و ابزار مزبور به طور معمول برای امرار معاش محکوم علیه و افراد تحت تکفل وی ضروری تلقی نمی گردد و در نتیجه توقیف و مزایده آنان بلامانع است. با این حال، تشخیص مصداق حسب مورد بر عهده مرجع قضایی رسیدگی کننده است.