مالکیت خصوصی
(تغییرمسیر از حق مالکیت خصوصی)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مالکیت خصوصی، عبارت است از مالکیت شخص حقیقی یا حقوقی نسبت به مال.[۱]
اهمیت مالکیت خصوصی
گفته شده است که زندگی مدنی افراد اساساً بر روی ثروت مکتسبه آنها بنا شده است. به همین دلیل، جای تعجب ندارد که حق مالکیت خصوصی افراد بر اموال، جزء حقوق بنیادین آنها باشد. از جمله تکالیف پراهمیت حکومت در هر جامعهای، پاسداری از مالکیت خصوصی افراد است. حداقل انتظار مردم از هر حکومتی نیز این است که اموالشان را محترم بداند و در مقابل تعرضات احتمالی، از ناحیه هر شخصی که باشد، از آنها حمایت به عمل آورد. در همین راستا، در فلسفه و حقوق غرب، حمایت از مالکیت خصوصی جایگاه بنیادین دارد. همچنین گفته شده است که افکار و نوشتههایی که نقش مهمی در شکلگیری و توسعه نظام حقوقی غرب داشتهاند، بر اهمیت این موضوع تأکید دارند.[۲]
منابع
- ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2624992
- ↑ پیلوار, رحیم (1403). "تحولات مطلق بودن حق مالکیت خصوصی و تأثیر آن بر مسئولیت مالک نسبت به وارد غیرمجاز". مطالعات حقوقی. 16 (3): 133–160.