قاعده فقهى

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

قاعده فقهی آن حكم كلى شرعى است كه موارد و مصاديقى دارد و بر آنها منطبق است. همچنين قاعده فقهى فرمول كلى احکام شرعی است؛ بنابراین، می توان گفت قاعده فقهی دو ویژگی دارد؛ یکی اینکه قاعده است، یعنی حکمی کلی است و عمومیت دارد و مخصوص به یک مورد نیست. دیگر اینکه شرعی است، یعنی شارع مقدس آن را بیان داشته است. پس آنچه که شارع مقدس وضع نکرده، یا آنچه را وضع کرده، ولی جزئی است، قاعده فقهی نامیده نمی شود.[۱]

کتب مرتبط

منابع

  1. احمد حاجی ده آبادی. قواعد فقه جزایی (حدود و تعزیرات، قصاص و دیات). چاپ 2. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6661116