قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح
قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح، در جلسه علنی روز سهشنبه مورخ نهم دی ماه یک هزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۲/۱۰/۲۵ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.[۱]
سیر تحولات قانون
قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح، بعد از انقلاب اسلامی، برای اولین بار به صورت منسجم و یکپارچه به موجب لایحه مورخ 1371/5/18 به تصویب کمیسیون امور قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی رسید. این قانون به صورت آزمایشی به مدت 5 سال به اجرا در آمد. اجرای این قانون در تاریخ 1376/8/11 به مدت 5 سال دیگر تمدید شد. در مدت اجرای آزمایشی قانون اشکالات آن مشخص و در نهایت قانون جدید جرایم نیروهای مسلح در تاریخ 1379/2/18 به قوه قضاییه ارسال شد و کمیسیون تدوین قوانین آن را بررسی کرد و در نهایت به دولت ارئه کرد. این قانون در قالب یک لایحه از طرف دولت برای تصویب به مجلس تقدیم شد. بعد از بررسی لایحه در مجلس و رفع نواقص و ایرادات مورد نظر شورای نگهبان این قانون در تاریخ 1382/10/25 به تایید نهایی شورای نگهبان رسید. تصویب این قانون گام مهمی در راستای ثبات و ایجاد نظم و انضباط در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران شد.[۲]
تقسیم بندی
قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح، مشتمل بر یکصد و سی و هفت ماده و پنجاه و یک تبصره است که در فصل های زیر تنظیم شده است:
- فصل اول - مواد عمومی
- فصل دوم - جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی
- فصل سوم - جرایم برخلاف تکالیف نظامی
- فصل چهارم - فرار از خدمت
- فصل پنجم - گزارش خلاف واقع
- فصل ششم - تقلب و دسیسه در امور نظام وظیفه و تصدیقنامههای خلاف واقع
- فصل هفتم - فروش و حیف و میل و واگذاری اشیای نظامی و اموال نیروهای مسلح
- فصل هشتم - سرقت
- فصل نهم - آتش زدن و تخریب و اتلاف
- فصل دهم - سوء استفاده و جعل و تزویر
- فصل یازدهم - ارتشاء، اختلاس و اخاذی
- فصل دوازدهم - استفاده غیرقانـونی البسه رسمی یا علائم و نشان ها و مدال های نظامی
- فصل سیزدهم - سایر مقررات[۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، دریافت شده در بهمن 1403
- ↑ مهرنوش کیال. مجازات اعدام در اسناد جهانی و قوانین ایران. چاپ 1. مجد، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714500