ماده 1 قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی
ماده ۱ قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی: اصطلاحات و عبارات بکار برده شده در این قانون دارای معانی زیر می باشد:
قانون – قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی.
سرمایه گذار خارجی – اشخاص حقیقی یا حقوقی غیرایرانی و یا ایرانی با استفاده از سرمایه با منشاء خارجی که مجوز سرمایه گذاری موضوع ماده (۶) را اخذ نموده باشند.
سرمایه خارجی – انواع سرمایه اعم از نقدی و یا غیرنقدی که توسط سرمایه گذار خارجی به کشور وارد می شود و شامل موارد زیر می گردد:
الف – وجوه نقدی که به صورت ارز قابل تبدیل، از طریق نظام بانکی یا دیگر طرق انتقال وجوه که مورد تأیید بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران باشد، به کشور وارد شود،
ب – ماشین آلات و تجهیزات،
ج – ابزار و قطعات یدکی، قطعات منفصله و مواد اولیه، افزودنی و کمکی،
د – حق اختراع، دانش فنی، اسامی و علائم تجاری و خدمات تخصصی،
ه–– سود سهام قابل انتقال سرمایه گذار خارجی،
و – سایر موارد مجاز با تصویب هیأت دولت.
سرمایه گذاری خارجی – به کارگیری سرمایه خارجی در یک بنگاه اقتصادی جدید یا موجود پس از اخذ مجوز سرمایه گذاری.
مجوز سرمایه گذاری – مجوزی که بر طبق ماده (۶) این قانون برای هر مورد سرمایه گذاری خارجی صادر می شود.
سازمان – سازمان سرمایه گذاری و کمکهای اقتصادی و فنی ایران موضوع ماده (۵) قانون تشکیل وزارت امور اقتصادی و دارائی مصوب ۲۴ /۴ /۱۳۵۳.
هیأت – هیأت سرمایه گذاری خارجی موضوع ماده (۶) این قانون.