ماده ۲۰ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۵۲
هر كس قصد ارتكاب جنايتي كرده و شروع باجراي آن نمايد ولي بواسطه موانع خارجي كه اراده فاعل در آنها مدخليت نداشته قصدش معلق يا بي‌اثر بماند و جنايت منظور واقع نشود بترتيب زير محكوم خواهد شد:
1- اگر مجازات اصل جرم اعدام باشد به حبس جنائي درجه يك كه از ده سال كمتر نباشد. 2- اگر مجازات اصل جرم حبس دائم باشد به حبس جنائي درجه يك كه از پنجسال كمتر نباشد. 3- اگر مجازات اصل جرم حبس جنائي درجه 1 باشد به حبس جنائي درجه 2 كه از سه سال كمتر نباشد. 4- اگر مجازات اصل جرم حبس جنائي درجه 2 باشد به حبس جنحه‌اي كه از دو سال كمتر نباشد و در صورت وجود موجبات تخفيف دادگاه نميتواند مجازات را بكمتر از شش ماه تخفيف دهد. مجازات شروع بجرمي كه حداكثر مجازات براي مرتكب مقرر گرديده يا بدون حداقل و اكثر باشد نصب مجازات آن جرم خواهد بود. 5- در صورتيكه مجازات جرم توأم با جزاي نقدي ثابت باشد دادگاه مرتكب شروع بجرم را به ثلث يا ربع جزاي نقدي محكوم خواهد كرد. ولي‌حكم بپرداخت جزاي نقدي نسبي در صورتي داده ميشود كه در قانون تصريح شده باشد. تبصره- در صورتيكه اعمال انجام يافته ارتباط مستقيم با ارتكاب جرم داشته باشد ولي بجهات مادي كه مرتكب از آنها بي‌اطلاع بوده وقوع جرم‌غير ممكن باشد عمل در حكم شروع بجرم محسوب ميشود.