ماده 2 قانون حفاظت و بهره برداری از منابع ژنتیکی کشور

ماده ۲ قانون حفاظت و بهره برداری از منابع ژنتیکی کشور: منابع ژنتیکی که در زیستگاههای اصلی یا در مجموعه های خارج از زیستگاه اصلی واقع در قلمرو سرزمینی و حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران وجود دارند و یا آن دسته از منابع ژنتیکی که منشأ ایرانی دارند و در مراکز دولتی و یا غیردولتی خارج از کشور نگهداری می شوند و همچنین اطلاعات و دانش سنتی مربوط به منابع ژنتیکی، ذخیره ژنتیکی محسوب می شود و بر اساس مفاد این قانون قابل دسترسی و بهره برداری است.

تبصره – این ماده نافی حقوق مالکیت مادی افراد بر منابع ژنتیکی خود نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی