ماده ۳۹ قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی مصوب ۱۳۶۷

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۹ قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی (اصلاحی ۱۴۰۳/۰۳/۳۰): متصدیان و مسئولین کارخانجات و کارگاه ها و مراکز تهیه و توزیع مواد خوردن ، آشامیدنی ، آرایشی ، بهداشتی ، اماکن عمومی ، مراکز بهداشتی درمانی ، مراکز آموزشی و پرورشی ، محلهای نگهداری و پرورش دام و طیور و کشتارگاه ها ملزم به رعایت ضوابط و مقررات بهداشت محیطی در محل فعالیت خود می باشند . متخلفین از مفاد این ماده به ازای هر مورد نقض بهداشتی ، به مجازاتهای زیر محکوم می شوند:

مرتبه اول - جریمه نقدی از مبلغ ۲۳۰/۰۰۰ تا ۱۰/۰۰۰/۰۰۰ ریال .

مرتبه دوم - جریمه نقدی از مبلغ ۵۰۰/۰۰۰ تا ۱۶/۵۰۰/۰۰۰ ریال .

مرتبه سوم - جریمه نقدی از مبلغ ۶۶۰/۰۰۰ تا ۳۳/۰۰۰/۰۰۰ ریال .

مرتبه چهارم - علاوه بر مجازات مرتبه سوم ، زندان از یک تا شش ماه .

تبصره: در صورت عدم رفع نقائص بهداشتی در پایان مهلت مقرر ، یا لغو پروانه کسب متصدی و یا مسئولین ، محل تعطیل خواهد شد و ادامه کار منوط به اخذ پروانه جدید و رفع نقص می باشد .

پیشینه

نرخ جریمه مذکور در ماده ۳۹ قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی بر اساس تصویبنامه مصوب جلسه ۱۴۰۳/۰۳/۳۰ هیات وزیران درخصوص «اصلاح میزان مبالغ مربوط به جرایم و تخلفات مندرج در قوانین مختلف» اصلاح گردید. سابقا جزای نقدی مندرج در این ماده به ترتیب زیر بود:

مرتبه اول: از مبلغ یک هزار تا پنجاه هزار ریال .

مرتبه دوم: از مبلغ دو هزار تا یکصد هزار ریال .

مرتبه سوم: از مبلغ چهار هزار تا دویست هزار ریال .[۱]

منابع