ماده ۵ قانون هواپیمایی کشوری مصوب ۱۳۲۸
(اصلاحی 31/03/1390)- برای اجرای این قانون سازمان مستقلی بنام سازمان هواپیمائی کشوری وابسته به وزارت راه و شهرسازی تأسیس میشود . سازمان دارای رئیسی است که در عین حال معاون وزیر راه و شهرسازی نیز میباشد و به پیشنهاد وزیر راه و شهرسازی و تصویب هیأت دولت برای مدت حداکثر 3 سال به این سمت منصوب میشود ، انتصاب مجدد وی به این سمت به روال فوق بلامانع میباشد . سازمان مزبور در انجام وظایف خود از نظر مالی و استخدامی و دارای ، طبق مقررات مربوطه تحت نظر وزیر راه مستقلا اقدام می نماید و سازمان آن به موجب تصویبنامه هیأت وزیران تعیین میشود . سازمان میتواند از محل درآمدهای قانونی خود در قالب بودجه های مصوب و در صورت وجود کسری از محل درآمدهای عمومی کشور طبق مقررات استفاده نماید . وظایف عمده سازمان مزبور به قرار زیر میباشد :
الف - ایجاد ، توسعه ، بهره برداری و نگهداری فرودگاهها و دستگاههای ناوبری و مخابراتی ، رادیوئی و تلگرافی و تلفنی که مخصوص تنظیم رفت و آمد هواپیماها و تأمین بی خطری پرواز آنها میباشد و بطور کلی هر نوع نظارت و مساعدتی که به منظور پیشرفت هواپیمائی کشوری و تأمین بی خطری پرواز لازم باشد .
ب - نظارت در فعالیت هواپیمائی کشوری طبق مقررات مربوط به منظور جلوگیری از وقوع مخاطرات و رقابتهای مضره بین متصدیان حمل و نقل هوائی و حفظ مصالح عمومی .
ج - تربیت متخصصین فنی هواپیمائی کشوری با هماهنگی دستگاههای ذیربط .
د - اهتمام در پیشرفت و توسعه هواپیمائی کشوری و تشویق صنایع مربوطه .
هـ - مطالعات در تحقیقات علمی و فنی در مسائل مربوط به هواپیمائی کشوری و ایجاد تسهیلات و تشویق افراد و مؤسسات صلاحیتدار به انجام این امور و تهیه موجبات آن .
و - تهیه طرح موافقتنامه و قراردادهای هواپیمائی با دول خارجی که طبق مقررات بوسیله دولت تقدیم مجلس شورای اسلامی میشود .
تبصره 1 (الحاقی 25/01/1367)- سازمان هواپیمائی کشوری مجاز است در زمینه های ایجاد و نگهداری و اداره فرودگاهها راساً و یا با مشارکت بخشهای دولتی ، تعاونی و خصوصی با رعایت اصل 44 قانون اساسی مبادرت به تأسیس شرکت بنماید .
تبصره 2 (اصلاحی 31/03/1390)- اساسنامه ها و آئیننامه های اجرائی این ماده حداکثر ظرف مدت شش ماه توسط سازمان هواپیمائی کشوری تهیه و از طریق وزارت راه و شهرسازی جهت تصویب به هیأت وزیران تسلیم خواهد شد.