ماده ۸۷۶ قانون مدنی

ماده ۸۷۶ قانون مدنی: با شک در حیات حین ولادت، حکم وراثت نمی‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۷۵ قانون مدنی
• ماده ۸۷۷ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

با شک در حیات،حین ولادت، حکم وراثت نمی‌شود؛ زیرا اصل بر عدم حصول شرط است.

نکات تفسیری دکترین ماده 876 قانون مدنی

تردید در زنده متولدشدن طفل، مانع احراز یکی از شرایط وراثت است؛ پس شک در حیات طفل به هنگام تولد، مانع ارث بری است.

نکات توضیحی ماده 876 قانون مدنی

با وحدت ملاک از ماده ۸۷۶ قانون مدنی، در صورت شک در مسلمان بودن وارث حین فوت مورث، حکم وراثت نمی‌شود؛ زیرا مقارنت اسلام، در مورث و وارث شرط است.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

تردید در زنده بودن وارث به هنگام فوت مورث، مانع ارث بری است؛ زیرا با عدم احراز شرط، وجود مشروط نیز منتفی می‌گردد، پس اصل استصحاب و اصل عدم، در اینجا کاربردی ندارند؛ چون حالت سابقه ای دیده نمی‌شود تا بتوان با استناد به آن، حکم قضیه را روشن نمود.

در صورت تعارض مانع و مقتضی، مانع مقدم است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 876 قانون مدنی

1. شک در حیات حین ولادت موجب عدم صدور حکم وراثت می‌شود.
2. برای تحقق وراثت، باید حیات در حین ولادت به اثبات برسد.
3. مفهوم ماده بر اهمیت اثبات حیات برای امور وراثتی تاکید دارد.
4. ماده به بررسی شرایط اثبات ولادت زنده اشاره دارد.
5. این ماده جزء مقررات مربوط به ارث و وراثت در قانون مدنی است.
6. اصل بر عدم وراثت در صورت نبود دلیل قاطع بر حیات در لحظه ولادت است.
7. نقش اثباتی شواهد و مدارک در رسیدگی به دعاوی ارثی مشخص می‌شود.