ماده 289 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 289 قانون امور حسبی: در صورتی که اشخاص مذکور در ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ اظهارات موصی را ننوشته باشند در اول زمان امکان نزد دادرس دادگاه بخشی که به ‌او دسترسی دارند حاضر شده و اظهارات موصی را با تاریخ و محل وقوع وصیت و اهلیت موصی شفاهاً اظهار می دارند. اظهارات مزبور در ‌صورت مجلس نوشته شده و به امضاء دادرس دادگاه بخش و گواه‌ ها می رسد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.[۱]

اهلیت: به صلاحیت شخص برای دارا شدن و اجرای حق و تکلیف، اهلیت گفته می شود. به اهلیت دارا شدن حق، "اهلیت تمتع" و به اهلیت اجرای حق، نیز "اهلیت استیفاء" گفته می شود.[۲]

نکات توضیحی ماده 289 قانون امور حسبی

ماده 288 قانون امور حسبی و ماده 289 این قانون یک تفاوت دارند. در ماده 288 قانونگذار فرضی را بیان کرده است که در آن اشخاص نامبرده که وصیت را در مواقع ذکر شده در مواد قبل استماع نموده اند، آن را نوشته و مطابق آیین نامه ذکر شده و با لحاظ مقررات قانونی به امانت می گذارند. منتها در ماده 289 همان قانون فرضی در نظر گرفته شده که به موجب آن اظهارات موصی نوشته نشده بلکه به ترتیب مقرر در ماده، اشخاص نامبرده، در دادگاه صلاحیتدار حاضر شده و اظهارات در صورت جلسه نوشته و به امضای دادرس و گواهان خواهد رسید.[۳]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 289 قانون امور حسبی

  1. اشخاص مذکور در مواد ۲۸۴ و ۲۸۵ در صورت عدم نگارش اظهارات موصی باید به دادرس دادگاه بخش مراجعه کنند.
  2. اظهارات موصی باید در اولین زمان ممکن به دادرس دادگاه بخش اعلام شود.
  3. اظهارات موصی باید شامل تاریخ و محل وقوع وصیت و اهلیت موصی باشد.
  4. اظهارات به صورت شفاهی به دادرس اعلام می‌شود.
  5. این اظهارات باید در صورت مجلس نوشته شود.
  6. صورت مجلس به امضای دادرس دادگاه بخش و گواه‌ها می‌رسد.

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 294796
  2. علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 1. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5005204
  3. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649768