ماده 289 قانون امور حسبی
ماده 289 قانون امور حسبی: در صورتی که اشخاص مذکور در ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ اظهارات موصی را ننوشته باشند در اول زمان امکان نزد دادرس دادگاه بخشی که به او دسترسی دارند حاضر شده و اظهارات موصی را با تاریخ و محل وقوع وصیت و اهلیت موصی شفاهاً اظهار می دارند. اظهارات مزبور در صورت مجلس نوشته شده و به امضاء دادرس دادگاه بخش و گواه ها می رسد.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.[۱]
اهلیت: به صلاحیت شخص برای دارا شدن و اجرای حق و تکلیف، اهلیت گفته می شود. به اهلیت دارا شدن حق، "اهلیت تمتع" و به اهلیت اجرای حق، نیز "اهلیت استیفاء" گفته می شود.[۲]
نکات توضیحی
ماده 288 قانون امور حسبی و ماده 289 این قانون یک تفاوت دارند. در ماده 288 قانونگذار فرضی را بیان کرده است که در آن اشخاص نامبرده که وصیت را در مواقع ذکر شده در مواد قبل استماع نموده اند، آن را نوشته و مطابق آیین نامه ذکر شده و با لحاظ مقررات قانونی به امانت می گذارند. منتها در ماده 289 همان قانون فرضی در نظر گرفته شده که به موجب آن اظهارات موصی نوشته نشده بلکه به ترتیب مقرر در ماده، اشخاص نامبرده، در دادگاه صلاحیتدار حاضر شده و اظهارات در صورت جلسه نوشته و به امضای دادرس و گواهان خواهد رسید.[۳]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 294796
- ↑ علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 1. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5005204
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649768