نظریه شماره 7/1402/1046 مورخ 1402/11/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۲/۱۰۴۶ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۲-۱۶۸-۱۰۴۶ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۲/۱۱/۳۰ |
نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۱۰۴۶ مورخ ۱۴۰۲/۱۱/۳۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: استعلام: دو پرونده با دستور قاضی محترم اجرای احکام کیفری جهت اعمال مواد ۵۱۰ و ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری به این دادگاه ارسال شده است. با این توصیف که دو فقره محکومیت قطعی در دو شعبه هم عرض بدوی صادر و در حال اجرا می باشد. بدین صورت که دادگاه های صادر کننده حکم قطعی مقررات تکرار جرم را اعمال نکرده اند و قاضی اجرای احکام کیفری پرونده ها را جهت اعمال مواد ۵۱۰ و ۵۱۱ قانون فوق الذکر به آخرین دادگاه صادرکننده حکم قطعی ارسال کرده است. در ماده ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری مقرر شده است: هرگاه هنگام اجرای حکم معلوم شود محکوم علیه محکومیت های قطعی دیگری داشته است که در اعمال مقررات تکرار جرم مؤثر است، قاضی اجرای احکام کیفری، پرونده را نزد دادگاه صادر کننده حکم قطعی ارسال می کند. در این صورت، چنانچه دادگاه، محکومیت های سابق را محرز دانست، مطابق مقررات اقدام می نماید.
۱- آیا هر یک از محاکم صادرکننده حکم قطعی بدوا می بایست مقررات تکرار جرم را اعمال کنند و سپس در راستای ماده ۵۱۰ قانون فوق الذکر پرونده ها به آخرین دادگاه صادرکننده حکم قطعی ارسال شود یا این که آخرین دادگاه صادرکننده حکم قطعی می تواند پس از نقض کلیه آرای مشمول تعدد جرم به صورت هم زمان مقررات تکرار و تعدد را در دادنامه ادغامی اعمال کند؟
۲- احکام صادره در راستای مواد ۵۱۰ و ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ قابل تجدیدنظرخواهی و فرجام خواهی می باشند یا قطعی هستند؟
۳- ملاک آخرین دادگاه صادرکننده حکم قطعی چیست؟ قطعیت دادنامه اولیه یا دادنامه هایی که در راستای مواد ۴۸۳ و یا ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری صادر می شوند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
۱- در فرض استعلام که در خصوص فردی به لحاظ ارتکاب جرایم متعدد به طور جداگانه محکومیت های قطعی متعدد صادر شده است که برخی از آن ها مشمول احکام تکرار جرم نیز می باشد و پرونده ها جهت اعمال مقررات مواد ۵۱۰ و ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ نزد دادگاه ارسال شده است، دادگاه باید بدوا مطابق مقررات ماده ۵۱۰ قانون یادشده ناظر به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹ مقررات تعدد جرم را اعمال و در خصوص جرایمی که مشمول مقررات تکرار جرم هستند، طبق ماده ۵۱۱ قانون پیش گفته ناظر به ماده ۱۳۷ قانون مجازات اسلامی حکم مقتضی صادر کند.
۲- با توجه به این که در مواد ۵۱۰ و ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، به قطعیت یا قابلیت تجدید نظر و فرجام بودن حکم صادر شده در اجرای مواد قانونی پیش گفته تصریح به عمل نیامده است؛ بنابراین در خصوص موارد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدید نظر خواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آراء دادگاه ها رجوع شود. لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون یادشده، آراء دادگاه های کیفری که در اجرای مواد ۵۱۰ و ۵۱۱ این قانون صادر می شود، حسب مورد قابلیت تجدید نظر و فرجام دارند و آراء صادر شده از دادگاه تجدید نظر در این راستا، قطعی است.
۳- اطلاق کلمه حکم در عبارت دادگاه صادر کننده آخرین حکم منصوص در بند الف ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، حکم قطعی صادره در اجرای ماده ۴۸۳ قانون یادشده و نیز حکم صادره در اجرای ماده ۴۴۲ این قانون را شامل می شود.