۳۸۶
ویرایش
ماده ۵۰۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نگارش نکات مربوط به ماده، رفرنس دهی و لینک دادن.
(صفحه‌ای تازه حاوی «هر کس در زمان جنگ مرتکب یکی از جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی موضوع این فصل شو...» ایجاد کرد) |
(نگارش نکات مربوط به ماده، رفرنس دهی و لینک دادن.) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هر کس در زمان جنگ مرتکب یکی از جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی موضوع این فصل شود به مجازات اشد همان جرم محکوم می گردد. | هر کس در زمان جنگ مرتکب یکی از جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی موضوع این فصل شود به مجازات اشد همان جرم محکوم می گردد. | ||
== واژگان == | |||
منظور از زمان جنگ، حمله نظامی و اصطلاحا جنگ گرم است. اعم از آنکه طرفین مدتی در دوره آتش بس قرار داده باشند یا خیر.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=387104|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>در خصوص اطلاق این ماده بر جنگ داخلی تردید وجود دارد و به نظر میرسد بنابر لزوم [[تفسیر مضیق قوانین کیفری]] و [[تفسیر به نفع متهم]] نظر مرجح عدم شمول ماده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=432888|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2601568|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=پوربافرانی|چاپ=1}}</ref> | |||
== پیشینه == | |||
در [[ماده 6 قانون تعزیرات مصوب 1362]] مجازات جرم مخفی کردن جاسوس در زمان جنگ شدیدتر از حالت عادی بود. قانونگذار در ماده 509 قانون تعزیرات 1375 این عامل مشدده را به همه جرائم تسری داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=432884|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
این ماده یکی از [[علل قانونی تشدید مجازات]] محسوب میشود بدین معنا که اجرای آن برای دادگاه الزامی است و اختیاری به قاضی داده نشده است. در فرض وجود یکی از [[جهات تخفیف مجازات]] همراه با این علل مشدده مانعی برای تخفیف وجود ندارد. در این مورد الزام به حداکثر برداشته میشود و قاضی بین حداقل و حداکثر مخیر خواهد بود. نظریه مشورتی شماره 7/3583 مورخ 72/6/2 نیز این نظر را تقویت میکند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=387092|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> | |||
== انتقادات == | |||
با توجه به محتوای این ماده، بهتر بود که این مقرره در انتهای فصل ذکر میشد تا تردیدی در شمول آن بر مواد بعدی ایجاد نشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=387124|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||