۱٬۰۲۴
ویرایش
ماده 25 قانون تجارت الکترونیکی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←مواد مرتبط
جز (added Category:حقوق تجارت الکترونیکی using HotCat) |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
== نکات توضیحی == | |||
با توجه به طبع خاص فضای مجازی مبادلات الکترونیک که بحث امنیت مبادلات را مطرح می سازد. لذا برای قطعیت یافتن اگاهی طرفین از اعلام اراده یکدیگر، انتساب داده پیام به اصل ساز کافی تلقی نشده است بلکه مخاطب مورد نظر اصل ساز نیز باید دریافت داده پیام ها را تصدیق کند. در این خصوص نیز مواد 22 الی 25 قانون تجارت الکترونیک ایران به تبعیت از ماده 14 قانون نمونه انسیترال مقرراتی وضع کرده است. در این خصوص دو بحث مطرح است: | |||
# اگر اصل ساز به طور صریح هرگونه اثر حقوقی مترتب بر داده پیام ها را مشروط به دریافت تصدیق از جانب مخاطب کند در این صورت تا زمانی که مخاطب، دریافت داده پیام ها را تصدیق نکند، داده پیام ارسال نشده تلقی می شود. | |||
# اگر اصل ساز تصدیق دریافت داده پیام را شرط نکند، در این صورت با توجه به سکوت قانون تجارت الکترونیک ایران در این خصوص ، ارسال داده پیام به معنای دریافت ان توسط مخاطب است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهنامه کانون سال 48 شماره 66 دی 1385|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهنا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1846684|صفحه=|نام۱=کانون سردفتران|دفتریاران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||