۱۴٬۹۶۸
ویرایش
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
در این خصوص، شایان ذکر است که چنانچه مال مورد توقیف دارای مشخصات و اوصاف پیچیدهای باشد که دورۀ ارزیابی را طولانی نماید به طور طبیعی باید دستمزد بیشتری برای ارزیاب تعیین گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4530012|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=اباذری فومشی|چاپ=3}}</ref> | در این خصوص، شایان ذکر است که چنانچه مال مورد توقیف دارای مشخصات و اوصاف پیچیدهای باشد که دورۀ ارزیابی را طولانی نماید به طور طبیعی باید دستمزد بیشتری برای ارزیاب تعیین گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4530012|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=اباذری فومشی|چاپ=3}}</ref> | ||
== رویههای قضایی == | |||
سوالی که دربارۀ مادۀ مورد بحث مطرح شده، این است که:«اگر نیمعشر اجرایی و یا هزینههای دیگر اجرایی مثلاً هزینههای که هنگام تنظیم سند انتقال یا اجارهنامه رسمی تعلق میگیرد توسط محکومله پرداخت شود که در اصل به عهدۀ محکومعلیه بوده است آیا پس از پرداخت، محکومله حق مراجعه به محکومعلیه مدیون و در صورت استنکاف حق مراجعه به دادگاه را دارد یا نه؟» | |||
نظریهای که به اتفاق آرا در جلسه مورخ 1365/08/22 اعلام گردیده است در پاسخ به سوال مذکور، بیان میدارد:«اگر چه مطابق [[ماده ۲۶۷ قانون مدنی|ماده 267 قانون مدنی]] حق مراجعه پرداختکننده به [[مدیون]] مشروط به مجاز بودن تأدیه است و در مانحنفیه ظاهراً اجازه تحصیل نشده است لکن چون پرداخت مذکور در واقع به حکم [[حاکم]] و [[اذن]] وی بوده و اذن در شیء اذن در لوازم آن است و از لوازم اجرای [[رأی]] دادگاه پرداختهای یاد شده است علیهذا و با توجه به [[ماده 76 قانون اجرای احکام مدنی|مواد 76]] و [[ماده 82 قانون اجرای احکام مدنی|82 قانون اجرای احکام مدنی]] تأدیهکننده حق مراجعه به مکلف و محکومعلیه مدیون و مطالبۀ وجوه پرداختی را دارد». | |||
== منابع == | == منابع == |