ماده ۷۰۹ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
«اگر ضمانت به اذن مضمون عنه باشد در صورتی ( ضامن ) به او مراجعه می کند که دین را ادا کرده باشد ، این در موردی است که مدت دین که بر مضمون عنه بود سر رسیده باشد وگرنه حق رجوع به او را ندارد مگر بعد از رسیدن وقت آن ، پس اگر دین مدت دار را به طور حال یا مدت دار ، به کمتر از مدت آن ، ضمانت کند ، سپس آن را ادا کندحق رجوع به او را ندارد مگر بعد از رسیدن وقت آن ...»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهنامه کانون سال 49 شماره 78 اسفند 1386|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=صفیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3026604|صفحه=|نام۱=کانون سردفتران|دفتریاران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> در فقه امامیه برای رجوع ضامن به مضمون عنه دو شرط لازم است که اولا : باید ضمانت با اذن مضمون عنه انجام شده باشد ثانیا : ضامن دین را بپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مسئولیت تضامنی قراردادی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=دانشگاه مفید|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2113644|صفحه=|نام۱=رضاحسین|نام خانوادگی۱=گندمکار|چاپ=1}}</ref>
«اگر ضمانت به اذن مضمون عنه باشد در صورتی ( ضامن ) به او مراجعه می کند که دین را ادا کرده باشد ، این در موردی است که مدت دین که بر مضمون عنه بود سر رسیده باشد وگرنه حق رجوع به او را ندارد مگر بعد از رسیدن وقت آن ، پس اگر دین مدت دار را به طور حال یا مدت دار ، به کمتر از مدت آن ، ضمانت کند ، سپس آن را ادا کندحق رجوع به او را ندارد مگر بعد از رسیدن وقت آن ...»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهنامه کانون سال 49 شماره 78 اسفند 1386|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=صفیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3026604|صفحه=|نام۱=کانون سردفتران|دفتریاران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> در فقه امامیه برای رجوع ضامن به مضمون عنه دو شرط لازم است که اولا : باید ضمانت با اذن مضمون عنه انجام شده باشد ثانیا : ضامن دین را بپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مسئولیت تضامنی قراردادی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=دانشگاه مفید|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2113644|صفحه=|نام۱=رضاحسین|نام خانوادگی۱=گندمکار|چاپ=1}}</ref>


== رویه قضایی ==
== رویه های قضایی ==
برات دهنده و قبول کننده و ظهرنویسان در مقابل دارنده برات طبق [[ماده 241 قانون تجارت]] مسئولیت تضامنی دارند و حق رجوع هر ضامن به مضمون عنه در صورت اداء دین است و کلمه«تادیه » مذکور در قسمت اخیر [[ماده 288 قانون تجارت]] نیز ظهور در پرداخت واقعی وجه برات دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اسناد و دعاوی تجاری در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3126068|صفحه=|نام۱=توفیق|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=1}}</ref>
برات دهنده و قبول کننده و ظهرنویسان در مقابل دارنده برات طبق [[ماده 241 قانون تجارت]] مسئولیت تضامنی دارند و حق رجوع هر ضامن به مضمون عنه در صورت اداء دین است و کلمه«تادیه » مذکور در قسمت اخیر [[ماده 288 قانون تجارت]] نیز ظهور در پرداخت واقعی وجه برات دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اسناد و دعاوی تجاری در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3126068|صفحه=|نام۱=توفیق|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=1}}</ref>


۳۳٬۸۵۲

ویرایش

منوی ناوبری