ماده ۴۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۴۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری''' (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): هرگاه رسیدگی به شکایت در صلاحیت سایر [[مراجع قضائی]] باشد، شعبه [[دیوان عدالت اداری|دیوان]] با صدور [[قرار عدم صلاحیت]] پرونده را به مرجع مذکور ارسال می‌کند. این [[قرار]] قطعی است و در صورتی که [[رسیدگی]] به شکایت را در [[صلاحیت]] مراجع غیرقضائی بداند مبادرت به صدور قرار رد [[شکایت]] نموده و شاکی را به مرجع صالح دلالت می‌کند.  

قرار عدم صلاحیت: برابر ماده فوق در صورتی که شعبه بدوی دیوان تشخیص دهد که رسیدگی به شکایت از صلاحیت دیوان خارج است، با صدور قرار عدم صلاحیت و قطعیت آن، پرونده را به مرجع صالح می فرستد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3208040|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=دلاوری|چاپ=1}}</ref>