ماده ۴۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): هرگاه رسیدگی به شکایت در صلاحیت سایر مراجع قضائی باشد، شعبه دیوان با صدور قرار عدم صلاحیت پرونده را به مرجع مذکور ارسال می‌کند. این قرار قطعی است و در صورتی که رسیدگی به شکایت را در صلاحیت مراجع غیرقضائی بداند مبادرت به صدور قرار رد شکایت نموده و شاکی را به مرجع صالح دلالت می‌کند.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

قرار عدم صلاحیت: منظور از قرار عدم صلاحیت در ماده فوق این است که چنانچه شعبه بدوی دیوان تشخیص دهد رسیدگی به شکایت از صلاحیت دیوان خارج است، با صدور قرار عدم صلاحیت و قطعیت آن، پرونده را به مرجع صالح می‌فرستد.[۱]

پیشینه

در باب سابقه قانون فعلی، ماده ۶ قانون راجع به شورای دولتی مصوب ۱۳۳۹ شایان توجه است. مطابق این ماده، اصل بر عدم صلاحیت شورا بوده‌است: «در کلیه موارد مذکور در این قانون که حق شکایت به شورای دولتی پیش‌بینی شده‌است شکایت مزبور در صورتی قابل طرح در شوری خواهد بود که شاکی به بالاترین مراجع صلاحیت‌دار مراجعه و شکایت او به‌طور قطع رد شده باشد. در صورتی که ظرف مدت یک ماه از تاریخ اعتراض شاکی به مرجع صلاحیت‌دار پاسخ قاطع در اصل موضوع به مشارالیه داده نشود این عمل به منزله رد تقاضا تلقی شده و شاکی حق شکایت به شورای دولتی را خواهد داشت.».

نکات توضیحی تکمیلی دکترین

در پاره ای از موارد موضوعاتی که رسیدگی بدوی به آن در صلاحیت دادگاه‌های اداری یا مراجع شبه قضایی هستند مستقیماً و قبل از طرح موضوع در هیئت یا کمیسیون‌های مذکور در دیوان عدالت اداری مطرح می‌شوند، در اینگونه موارد دیوان عدالت اداری قرار رد دعوا صادره نموده و شاکی را هدایت می‌کند که موضوع را در کمیسیون یا هیئت مربوطه مطرح نماید.[۲]

رویه قضایی

منابع

  1. محمدرضا دلاوری. شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3208040
  2. غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4668072
  3. غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4668636

رویه های قضایی