نظریه شماره 7/1400/244 مورخ 1400/04/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعطای نیابت قضایی در جرایم مرتبط با دادگاه کیفری و احضار متهم و شاهد: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
۲، ۳ و ۴- با توجه به پاسخ سؤال اول، پاسخ به این سؤال ها منتفی است.
۲، ۳ و ۴- با توجه به پاسخ سؤال اول، پاسخ به این سؤال ها منتفی است.


۵- مستفاد از [[ماده ۱۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مواد ۱۱۹]]، [[ماده ۱۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری|۱۶۹]]، [[ماده ۱۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|۱۷۱]]، [[ماده ۱۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری|۱۷۴]] و [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری|۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]، احضار شاکی، شهود، مطلعین و متهم به نشانی محل اقامت ولو آن که خارج از حوزه قضایی [[مراجع قضایی|مرجع قضایی]] رسیدگی کننده باشد، نیاز به اعطای نیابت قضایی ندارد؛ زیرا صرف ابلاغ مستلزم انجام اقدامات قضایی در حوزه ای که امر ابلاغ صورت می پذیرد، نیست.
۵- مستفاد از [[ماده ۱۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مواد ۱۱۹]]، [[ماده ۱۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری|۱۶۹]]، [[ماده ۱۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|۱۷۱]]، [[ماده ۱۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری|۱۷۴]] و [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری|۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]، احضار شاکی، شهود، مطلعین و متهم به نشانی محل اقامت ولو آن که خارج از حوزه قضایی [[مراجع قضایی|مرجع قضایی]] رسیدگی کننده باشد، نیاز به اعطای نیابت قضایی ندارد؛ زیرا صرف [[ابلاغ]] مستلزم انجام [[اقدامات قضایی]] در [[حوزه قضایی|حوزه]] ای که امر ابلاغ صورت می پذیرد، نیست.


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
۱٬۸۰۰

ویرایش

منوی ناوبری