نظریه شماره 7/99/1470 مورخ 1399/11/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نحوه رسیدگی به شرط مدت دار در قصاص: تفاوت میان نسخه‌ها

۲- مستفاد از [[ماده ۱۰۱ قانون مجازات اسلامی|ماده ۱۰۱ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲]] و تبصره یک این ماده آن است که مدت زمان انجام شرط باید متعارف و به گونه ای باشد که انصراف [[شاکی]] از اجرای مجازات به ذهن متبادر نشود. در فرض استعلام که اولیای دم مهلت طولانی برای اجرای شرط تعیین کرده اند، اتخاذ تصمیم در خصوص آزادی محکوم به قصاص با قرار تأمین، حسب اوضاع و احوال پرونده، مهلت اجرای شرط مورد نظر اولیای دم با لحاظ حداکثر حبس تعزیری مذکور در ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵ و وحدت ملاک از [[ماده ۴۲۹ قانون مجازات اسلامی|ماده ۴۲۹ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲]]، بر اساس [[ماده ۴۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مواد ۴۹۷]] و [[ماده ۴۹۸ قانون آیین دادرسی کیفری|۴۹۸ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] با دادگاه صادرکننده رأی است.

[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]

[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۹]]