نهاد و ساز و کار های منطقه ای حمایت از حقوق بشر (ترجمه: زمانی، وکیل و عسکری): تفاوت میان نسخه‌ها

'''''نهاد و ساز و کار های منطقه ای حمایت از حقوق بشر''''' نام کتابی از [[فیلیپ لیچ]] و به ترجمه [[سید قاسم زمانی]]، [[امیر ساعد وکیل]] و [[پوریا عسکری]] است که توسط [[انتشارات شهر دانش]] به چاپ رسیده است.

این کتاب در 3 بخش تدوین گردیده است.

 

# بخش اول: این بخش به نظام اروپایی حمایت از [[حقوق بشر]] اختصاص دارد. نویسنده در این بخش به تشریح ارکان شورای اروپا پرداخته و کنوانسیون اروپایی حقوق بشر را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین رویه و آیین دیوان اروپایی حقوق بشر را قبل و بعد از مرحله قابلیت پذیرش، مورد مطالعه قرار داده و معیار ها و ضوابط پذیرش [[دادخواست]] را تبیین می کند.

# بخش دوم: نویسنده در این بخش به نظام آمریکایی حمایت از حقوق بشر پرداخته و کمیسیون آمریکایی حقوق بشر و عملکرد دیوان آمریکایی حقوق بشر را مورد مطالعه قرار می دهد.

# بخش سوم: نظام آفریقایی حمایت از حقوق بشر، عنوان بخش سوم است. این بخش به ارائه مباحثی پیرامون کمیسیون و دیوان آفریقایی حقوق بشر و خلق ها پرداخته است.<ref>زمانی، سید قاسم؛ وکیل، امیر ساعد و پوریا، عسکری، نهاد و ساز و کار های منطقه ای حمایت از حقوق بشر، ص7</ref>

در بخشی از کتاب آمده است:<blockquote>در چند دهه اخیر نظام بین‌المللی حقوق بشر در بعد معیارسازی و قاعده ‏پروری توسعه ‏ای شگرف را به تصویر كشیده است، با این حال به لحاظ نقض حقوق بشر توسط [[دولت]] ها، اكنون وجود مكانیسم‌های فراملی حمایت از حقوق بشر به عنوان یک ضرورت اساسی مطرح شده است. مهمترین و مؤثرترین شیوه فراملی حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی آیین طرح شكایت فردی است، آیینی كه به قربانی اصلی نقض حقوق بشر، حق طرح شكایت در مرجعی بین‌المللی را اعطا می‏ كند. به دلایل مختلف توسعه نهادها و ساز و كارهای حمایتی این چنینی در سطح جهانی و منطقه‌ای یكسان و به یک میزان نبوده است. در واقع در حالی كه نهادها و ساز و كارهای منطقه‌ای حمایت از حقوق بشر به نسبت به درجاتی قابل توجه از پیشرفت دست یافته‌اند نهادهای جهانی هنوز در مراحل اولیه رشد و پیشرفت قرار دارند.

[[كنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر]] و آزادی‏ های اساسی كه در سوم سپتامبر 1953 لازم ‏الاجرا گردید در سال 1954 به نهادی نظارتی به نام كمیسیون اروپایی حقوق بشر تجهیز شد و بدین وسیله برای اولین بار حق قربانی نقض حقوق بشر به [[دادخواهی]] فردی نزد مرجعی بین‌المللی به رسمیت شناخته شد. با ایجاد دیوان اروپایی حقوق بشر در سال 1959، و متعاقباً ایجاد حق مراجعه مستقیم افراد به دیوان در سال 1998 توان نظارتی دیوان و دستاوردهای آن افزایش یافت.<ref>زمانی، سید قاسم؛ وکیل، امیر ساعد و پوریا، عسکری، نهاد و ساز و کار های منطقه ای حمایت از حقوق بشر، ص19</ref> </blockquote>

{{پانویس}}{{پانویس}}